ΝΕΑΠΟΛΗ:Τενόρος άφησε την καριέρα στη Λυρική και έγινε παπάς
Η προφητική ατάκα όταν ήταν τεσσάρων ετών στον μακαριστό μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικο!
Αφησε πίσω του μια επιτυχημένη καριέρα ως χορωδός και σολίστ της Λυρικής Σκηνής με πρωταγωνιστικούς ρόλους για να ενδυθεί το ιερατικό σχήμα. Σημαντικό ρόλο στην απόφασή του διαδραμάτισε η καραντίνα του 2020, όταν ο πατέρας -πλέον- Γεώργιος Ζωγράφος, που λειτουργεί ως εφημέριος στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος στη Νεάπολη Λακωνίας, στερήθηκε τη θεία λατρεία.
Η ενασχόλησή του με τη μουσική άρχισε να εκδηλώνεται από την παιδική του ηλικία, αλλά σύντομα ανέπτυξε αγάπη για την κλασική μουσική και ειδικά για την όπερα. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο ωδείο με άριστα και ακολούθησαν η υποτροφία «Μαρία Κάλλας» και η μετεκπαίδευσή του στο Μιλάνο.
«Ο Θεός διανέμει το τάλαντο σε όλους τους ανθρώπους και καθένας οφείλει να καλλιεργήσει το δικό του, ώστε να αποδώσει καρπούς. Αυτό έπραξα και εγώ» λέει στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» ο ιερέας, που είναι έγγαμος και πατέρας μιας κόρης εννέα μηνών. Η ιεροσύνη υπήρχε μέσα στο ίδιο του το σπίτι, αφού είναι γιος ιερέα. «Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα στις Σπέτσες, όπου ο πατέρας μου υπηρετούσε στον Ι.Ν. Αγίου Αντωνίου. Ωστόσο, ποτέ δεν με παρακίνησε να γίνω ιερέας. Πάντα μου έλεγε ότι το ράσο απαιτεί μια θυσιαστική προσφορά, αλλά και πόσο μεγάλος είναι ο σταυρός της ιεροσύνης» αναφέρει.
Οπως λέει ο π. Γεώργιος, από μικρός έδειχνε την τάση ότι θα ασχοληθεί με την Εκκλησία. Αλλωστε, όπως τονίζει, «πρώτα έψαλα και μετά μίλησα»! «Πρέπει να ήμουν τεσσάρων χρόνων όταν, μετά το πέρας της θείας λειτουργίας, τράβηξα το ράσο του μακαριστού μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικου. “Οταν μεγαλώσω θα γίνω και εγώ δεσπότης, αλλά δεν θα φοράω γυαλιά όπως εσείς” του είπα, με αποτέλεσμα να ξεκαρδιστεί στα γέλια» λέει. Ο π. Γεώργιος αποκαλύπτει ότι τον γοήτευε το γεγονός ότι το σπίτι του ιερέα πατέρα του στις Σπέτσες ήταν καταφύγιο όλων των πονεμένων του νησιού. «Το κουδούνι μας χτυπούσε ακόμη και στις 2 τα ξημερώματα. Τέτοιος ιερέας ήθελα να γίνω και εγώ, και να βρίσκομαι σε πόλη της επαρχίας. Να γνωρίζω το ποίμνιό μου ονομαστικά και να βοηθώ σε κάθε τους πρόβλημα» δηλώνει.
Παρόλο που τον κέρδισε η όπερα, στο μυαλό του είχε πάντα τη σκέψη πως, όταν λήξει η πορεία του στο λυρικό τραγούδι, θα ήθελε να υπηρετήσει τον Θεό.
Η στέρηση της Θείας λατρείας
«Το 2018 εισήχθην στο Τμήμα της Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας του ΕΚΠΑ, ενώ αυτή την περίοδο παρακολουθώ τα μαθήματα του τέταρτου έτους. Πήρα την απόφαση να συνεχίσω τις σπουδές μου επειδή σκεφτόμουν ότι, εάν με αξίωνε ο Θεός να γίνω ιερέας, θα ήθελα να είμαι άρτια καταρτισμένος για το λειτούργημα».
Η καραντίνα εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού, το 2020, του στέρησε την επαφή με τη θεία λατρεία. Συνετέλεσε, όμως, στην απόφασή του να ενδυθεί το ιερατικό σχήμα.
«Με συγκλόνισε το γεγονός ότι το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου δεν μπόρεσα να εκκλησιαστώ λόγω των μέτρων. Βγήκα, λοιπόν, στο μπαλκόνι του σπιτιού μου στην Αθήνα και άρχισα να ψέλνω με λυρικό τρόπο το “Χριστός Ανέστη” κρατώντας μια λαμπάδα, ενώ στα γύρω μπαλκόνια υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που με άκουγαν. Μέσα μου εκείνη τη στιγμή ένιωσα ότι γινόταν σεισμός!» περιγράφει συγκινημένος ο π. Γεώργιος και συνεχίζει: «Συγχρόνως ένιωθα και όλη αυτή την κακή δυναμική που υπήρχε εκείνη την περίοδο εναντίον της Εκκλησίας. Εβλεπα να βάλλονται τόσο το μυστήριο της θείας ευχαριστίας όσο και τα υπόλοιπα μυστήρια. Οι πιστοί δεν μπορούσαν να λατρέψουν τον Θεό έτσι όπως είχαν μάθει».
Δεν υπάρχουν σχόλια