ΜΙΑ ΚΥΘΗΡΑΪΚΗ ΠΑΡΟΙΜΙΑ: «Σπίτι όσο χωρείς και χωράφι όσο θωρείς»

ΜΙΑ ΚΥΘΗΡΑΪΚΗ ΠΑΡΟΙΜΙΑ

«Σπίτι όσο χωρείς και χωράφι όσο θωρείς»

       Τα παλιά χρόνια στις αγροτικές κοινωνίες οι άνθρωποι ικανοποιούσαν τις ανάγκες τους με τις γεωργικές δραστηριότητες. Λοιπόν είχαν ανάγκη από γη για να σπείρουν, να φυτέψουν ελιές, αμπέλια, οπωροφόρα δέντρα, να κάνουν μπαμπακίες. Όσο μεγαλύτερη έκταση είχαν στη διάθεσή τους τόσο το καλύτερο γι αυτούς. Αντίθετα η κατοικία ήταν περιορισμένος χώρος, απλή, μονόχωρη, ένα δωμάτιο με τζάκι, χωρίς παράθυρα, με στενές θυρίδες εις τους τοίχους.