Πρωτ.π. Παν. Μεγαλοκονόμος: ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

 ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

     Χρειάζονταν χριστιανοί μου, πραγματικά πολύ τόλμη καί δύναμη ψυχῆς γιά νά ζητήσει κάποιος τό νεκρό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ νά τό ἐνταφιάσει, ἀλλά καί γιά νά πάει νά κάνει τά καθιερωμένα γιά τούς Ἰουδαίους σέ ἕναν νεκρό, ὅπως τά ἀρώματα πού ἀλείφουν τό νεκρό σῶμα τήν ἄλλη μέρα ἀπό τήν ταφή. Καί αὐτό γιατί ὁ Ἰησοῦς σταυρώθηκε καί θανατώθηκε ὄχι ὡς ἕνας ἁπλός κακοῦργος, ἀλλά ὡς ὁ ἄνθρωπος πού, κατά τούς σταυρωτές του, βλασφημοῦσε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ ὀνομάζοντας τόν ἐαυτό του Υἱό τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί ὡς ἡγέτης μιᾶς κίνησης πού ἔφερνε κοινωνική ἀναταραχή, καυτηριάζοντας τήν ἄρχουσα τάξη καί κάνοντας παρέα μέ περιθωριακούς καί «ἁμαρτωλούς» τύπους. Φίλος τοῦ Ἰησοῦ σήμαινε συνωμότης καί ἐπικίνδυνος γιά τήν κοινωνία. Ἄρα μποροῦσε νά συλληφθῆ, νά βασανισθῆ, νά θανατωθῆ.

     Καί ὅμως, ὅπως λέει τό σημερινό εὐαγγέλιο, αὐτό τό τόλμησαν τόσο ὁ ἐπιφανής, βουλευτής καί γνώριμος τοῦ Πιλάτου Ἰωσήφ (γι᾽ αὐτό καί Πιλάτος τοῦ «δώρησε τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ»), ὅσο καί οἱ τρεῖς Μυροφόρες γυναῖκες.
    Ὁ Ἰωσήφ μάλιστα καί ὁ Νικόδημος πού καί αὐτός συμμετεῖχε στό γεγονός τῆς ταφῆς λόγῳ τῆς κοινωνικῆς τους θέσης ἦταν «κρυφοί μαθητές» τοῦ Ἰησοῦ γιά νά μήν χάσουν τά ἀξιώματά τους. Τώρα ὅμως πού οἱ δώδεκα μαθητές εἶχαν διασκορπισθῆ ποιός θά περιποιόταν τό νεκρό σῶμα τοῦ Ἱησοῦ, ποιός θά τό κατέβαζε ἀπό τό Σταυρό γιά νά τό ἐνταφιάσει; Τώρα ἐμφανίζονται οἱ δύο αὐτοί κρυφοί μαθητές καί γίνονται φανεροί ἀκόλουθοι τοῦ Χριστοῦ ἀψηφώντας τούς κινδύνους πού θά μποροῦσαν νά διατρέξουν. Ἡ ἀγάπη του γιά τό διδάσκαλο διώχνει τόν φόβο τῶν σταυρωτῶν Του πού θά μποροῦσαν νά τούς ὁδηγήσουν καί αὐτούς στό θάνατο. Τό ἴδιο βέβαια συμβαίνει καί μέ τίς Μυροφόρες γυναῖκες. Καί θά λέγαμε ὅτι στ᾽ αὐτιά τους ἠχοῦσαν τά λόγια τοῦ Διδασκάλου τους˙ «Νά μήν φοβᾶστε αὐτούς πού θέλουν νά σκοτώσουν τό σῶμα σας, ἐνῶ τήν ψυχή σας δέν μποροῦν νά τήν σκοτώσουν».
     Ἡ μέριμνα γιά τό νεκρό Κύριο ἦταν πράξη ἀγάπης γιά τόν ἀγαπημένο τους φίλο καί Διδάσκαλο, ἀλλά καί ἀνθρωπιστικό καθῆκον πρός Ἐκεῖνον πού εἶχε ὑποφέρει γιά χάρη τοῦ ἀνθρώπου.
     Χριστιανοί μου, στή σημερινή ἀπνευμάτιστη, γεμάτη προβλήματα καί δυσκολίες, κοινωνία πού ζοῦμε τά πρόσωπα αὐτά μᾶς δείχνουν τό δρόμο πρός τόν Ἰησοῦ ἀψηφώντας τούς κινδύνους τῶν σύγχρονων σταυρωτῶν, οἱ ὁποῖοι κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο εἶναι «ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκός (πορνεία, μοιχεία, γαστριμαργία, ἀπολαύσεις) ἡ ματαιότης τοῦ κόσμου (ἡ ἀγάπη γιά τή δόξα, τό χρῆμα, τήν κοινωνική καταξίωση) καί οἱ πειρασμοί τοῦ διαβόλου (ἀσθένειες, θάνατοι νέων καί προσφιλῶν προσώπων, ἀκαταστασίες οἰκονομικές κρίσεις κ.ἄ.)». Ἐάν ὑπάρχει ὅμως γνήσια ἀγάπη γιά τό Χριστό μπορεῖ ὅλα αὐτά νά μᾶς θλίβουν, ὅμως δέν μᾶς κλονίζουν. Καί διά τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας ἀτενίζουμε τό Σταυρό καί μέ ἐλπίδα προσδοκοῦμε τήν Ἀνάσταση. ΑΜΗΝ.-

Πρωτ.π. Παν. Μεγαλοκονόμος