ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ Ἐξουσία καί διακονία
Ἐξουσία καί διακονία
Βλέπουμε ἀπό τήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, πώς οἱ δύο Μαθητές (ὁ Ἰάκωβος καί Ἰωάννης) εἴτε ἀπό δική τους πρωτοβουλία, εἴτε -καθώς ἀναφέρει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος- ἀπό προτροπή τῆς μητέρας τους, ζήτησαν ἀπό τόν Χριστό τήν πρωτοκαθεδρία στήν Βασιλεία Του.’
Παρ’ ὅτι τούς εἶχε περιγράψει «τά μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν», τούς κολαφισμούς, τίς ὕβρεις, τήν μαστίγωση, καί τόν Σταυρικό θάνατό Του, τά δύο ἀδέλφια ἦταν βέβαια πώς ὁ Κύριος στό τέλος θά νικήσει. Ἡ νίκη, ὅμως, αὐτή – σύμφωνα μέ τίς Ἑβραϊκές ἀντιλήψεις περί Μεσσίου – θά σήμαινε μία βασιλεία ἐπίγεια, μέ ὅλα τά χαρακτηριστικά τῶν ἀνθρώπων – βασιλέων. Κυρίως τήν ἐξουσία.
Καί περιγράφει ὁ Ἰησοῦς στούς Μαθητές Του τήν κοσμική ἐξουσία πού ἀσκοῦν, αὐτοί πού θεωροῦν τόν ἑαυτό τους προωρισμένον νά ἄρχει τῶν ἐθνῶν. Μιά ἐξουσία πού σημαίνει καταπίεση, ἐξουδένωση καί δουλεία τῶν λαῶν.
Ὁ Χριστός εἶναι ἀπόλυτος : ἀνατρέπει κάθε τάση πρός κοσμική δύναμη : «οὐχ οὕτω ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ’ ὅς ἐάν θέλῃ ἔσται μέγας … ἔσται διάκονος» καί «ὅς ἐάν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος ἔσται πάντων δοῦλος».
Ἀσφαλῶς, τά λόγια αὐτά ἀκούστηκαν παράδοξα στούς Μαθητές. Ὅσο κι ἄν γνώριζαν – τρία χρόνια τώρα – τόν Διδάσκαλο, δέν εἶχαν ἀκόμη καταλάβει τήν ριζική ἀνατροπή πού ἔφερνε ὁ Χριστός. Χρειάσθηκε νά τούς ὑπογραμμίσει τό δικό Του παράδειγμα : Δέν ἦλθε στήν Γῆ γιά νά ὑπηρετηθεῖ, οὔτε γιά νά δοξασθεῖ κοσμικά. Ἦλθε γιά νά ὑπηρετήσει· νά διακονήσει. Διακονία μέχρι θυσίας τῆς ἴδιας Του τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Γι’ αὐτό εἶπε στούς δύο Μαθητές ὅτι δέν ξέρουν τί ζητοῦν. Ἔπρεπε νά καταλάβουν πώς ἡ ἴδια ἡ δύναμή Του τελειοῦται «ἐν ἀσθενείαις», ἐπάνω στόν μαρτυρικό Σταυρό τῆς δόξης Του…
Γι’ αὐτό καί ‘μεῖς, δυό χιλιάδες χρόνια ἀπό τότε, ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τήν ἄπειρη ταπείνωσή Του καί ἄς ἀποβάλουμε κάθε διάθεση ἐξουσίας στούς ἀδελφούς μας. Οὔτε ἐξουσίας κοσμικῆς, οὔτε πνευματικῆς. Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί ἐξουσία, οἱασδήποτε μορφῆς, δέν συμβιβάζεται.
Ἄς Τόν παρακαλοῦμε νά μᾶς φωτίζει στήν διακονία μας πρός τούς ἀδελφούς μας καί νά μας ὁδηγεῖ -ταπεινούς καί ἀδύναμους στρατοκόπους- στά δικά Του ἴχνη…
Πρωτ. π. Π.Μαριᾶτος
Δεν υπάρχουν σχόλια