Πρωτ. π. Π.Μαριᾶτος: ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ Προσευχή καί νηστεία

 

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

Προσευχή καί νηστεία

     Ἄν, Χριστιανοί μου, νηστεύουμε γιά νά «κρατήσουμε» ἕνα ἔθιμο ἤ γιά νά πειθαρχήσουμε σέ κάποια ἐντολή κυριευμένοι ἀπό τόν φόβο τῆς τιμωρίας, τότε ἀκολουθοῦμε λάθος δρόμο.
     Ἡ νηστεία τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι καρδιακή. Νηστεύουμε ἐπειδή ἀγαπᾶμε. Ἀγαπᾶμε τούς ἀδελφούς μας καί τόν Χριστό. Νηστεύουμε ἐλεύθερα, μέ τήν θέλησή μας, ὥστε τό πνευματικό ἔδαφος τοῦ ἑαυτοῦ μας νά εἶναι πρόσφορο στήν θεῖα Χάρη. Νηστεύουμε ξέροντας ὅτι ἡ νηστεία εἶναι ἑκούσια παραίτηση, περιοδική ἀποχή, καί αὐτονόητο συμπλήρωμα τῆς προσευχῆς μας. Εἶναι παραίτηση ἀπό κάθε θεμιτό: τό ἀρτύσιμο φαγητό, τό ὁποῖο μᾶς χαρίζει ὁ Θεός γιά τήν σωματική μας ἐπιβίωση. Καί γιά τό ὁποῖο καθημερινά Τόν εὐχαριστοῦμε.

     Ὅμως, ἡ ἀνθρώπινη φύση μας δέν εἶναι μόνο σωματική. Εἶναι καί πνευματική, πού ζητᾶ τήν ἀπαγκίστρωση ἀπό τά ὑλικά δεσμά (χωρίς αὐτό νά σημαίνει ὅτι ἡ ὕλη παύει νά εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ). Τό νά ἐξαντλοῦμε τήν χαρά μας καί τήν πληρότητά μας στήν σωματική μας ὑπόσταση εἶναι λάθος ὀλέθριο, ὅπως λάθος εἶναι καί ἡ προτεραιότητα στίς ἀπολαύσεις – θεμιτές καί ἀθέμιτες. «Ζητεῖτε πρῶτον τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην Αὐτοῦ».
     Ἔχοντας «ἐλαφρύνει» ἀπό τήν ἐξάρτηση τῶν ὑλικῶν πραγμάτων, προσευχόμαστε ἀνετώτερα. Προσευχόμαστε εὐχαριστῶντας, δοξολογώντας καί παρακαλώντας.
     Ἄλλωστε, αὐτό εἶναι καί τό μήνυμα τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς: Ἔχοντας μόλις κατεβεῖ ἀπό τό Ὄρος ὁ Χριστός βρέθηκε μπροστά σέ κοσμοσυρροή. Γραμματεῖς, Φαρισαῖοι καί κόσμος πολύς - καθώς καί οἱ ὑπόλοιποι ἐννέα Μαθητές - ἀντιμετώπιζαν ἕνα δυστυχισμένο παιδί, πού σπαρασσόταν ἀπό δαιμονική ἐνέργεια.
     Στό «λίαν ὑψηλό» Ὄρος, οἱ Τρεῖς Μαθητές ἀπόλαυσαν πρίν λίγο τήν δόξα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, σέ σημεῖον ὥστε νά θέλουν νά μείνουν γιά πάντα ἐκεῖ, κοντά Του.
     Κάτω στήν πεδιάδα, ὅπου δέν ἦταν παρών ὁ Χριστός, θαῦμα δέν μποροῦσε νά γίνει. Ἡ ἀνθρώπινη δυστυχία ἔμοιαζε ἀδυσώπητη μοῖρα. Ὥσπου ἦλθε Αὐτός! Καί ὁ νέος θεραπεύθηκε.
     Στήν ἀπορία τῶν Μαθητῶν, γιατί δέν μπόρεσαν νά κάμουν καλά τό παιδί, ὁ Χριστός δέν τούς ἐπετίμησε. Εἶπε ὅμως πώς οἱ δαίμονες δέν ἐκδιώκονται «…εἰ μή ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ».
     Αὐτήν τήν παρακαταθήκη ἔχουμε, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἰδίως τίς ἡμέρες αὐτές τῆς ἀσκήσεώς μας. Τῆς σωματικῆς μέ τήν νηστεία καί τῆς πνευματικῆς μέ τήν προσευχή…

Πρωτ. π. Π.Μαριᾶτος