ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΦΡΑΤΣΙΩΤΩΝ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΛΑΤΙ, ΜΙΑ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΣΤΑ ΦΡΑΤΣΙΑ ΚΑΙ Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ.
Όρθιοι: Φανούριος και Μανέας Σκολινός
Καθιστοί: Βιολέτα και Χαράλαμπος Σκολινός και δίπλα τους ή κόρη τους Μαίρη Τσέκουρα.
ΕΞΩΡΑΪΣΤΙΚΟΣ-ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΡΑΤΣΙΩΤΩΝ " ΤΑ ΦΡΑΤΣΙΑ "
Το παρακάτω κείμενο είναι αφιερωμένο εξαιρετικά στον σεβαστό μας συγχωριανό κύριο Δημήτριο Κ. Παυλάκη, ο οποίος αφενός μας βοήθησε πολύ (όπως πάντα άλλωστε) με στοιχεία και φωτογραφίες, αφετέρου όμως καιρό τώρα μας έχει ζητήσει ως χάρη να αναφερθούμε στα παρακάτω πρόσωπα, στην πορεία τους και στο πόσο σημαντικό είναι να γνωρίσουμε έστω και επιδερμικά κάποιες ελάχιστες πληροφορίες για το πέρασμά τους απ'αυτήν τη ζωή. Επειδή όμως αυτό δεν μπορεί να συμβεί σε ένα κείμενο, αποφασίσαμε να χωρίσουμε τους σημερινούς μας πρωταγωνιστές σε δύο σκέλη. Το πρώτο σκέλος θα αναφέρεται στην αρχή και στο τέλος του τίτλου, ενώ περί τη 15η του αυτού μηνός θα σας παρουσιάσουμε και το μεσαίο κομμάτι του τίτλου. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Στα τέλη του 19ου αιώνα ένας νεαρός ονόματι Χαράλαμπος Σκολινός του Μανέα* ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι για την μακρινή Αμερική αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Ο Χαράλαμπος γεννήθηκε το 1872 και καταγόταν από μια πολύτεκνη αλλά ταυτόχρονα και αρκετά αρχοντική οικογένεια των Πετροχειλιανίκων. Στο μακρινό Λος Άντζελες τον ακολούθησε κι ο ένας του αδελφός ονόματι Παναγιώτης με τον οποίο διατηρούσαν Μανάβικο. Καθώς τα χρόνια όμως περνούσαν κι όλα έδειχναν να έχουν πάρει το δρόμο τους, ο Χαράλαμπος ονειρευόταν την επάνοδό του στα Φράτσια. Έτσι έχοντας εξασφαλίσει το κατάλληλο κεφάλαιο το 1907 πραγματοποιεί το μεγάλο του πόθο και επιστρέφει στην πατρίδα του. Λίγο αργότερα γνώρισε και την εκλεκτή της καρδιάς του, τη Βιολέτα Π. Βλαντή (γεν. 1882) από τις Καλοκαιρινές ή κατά κόσμον Βιόλα, η οποία είχε φήμη αγαθής γυναικός και φυσικά έχαιρε εκτιμήσεως σε όλους τους χωριανούς. Όταν κανείς αναφερόταν στη Βιόλα του Χαραλάμπη "κολλούσε" το στόμα του από τους επαίνους. Εκτός του ότι διέθετε εξωτερική εμφάνιση, ήταν γυναίκα φινετσάτη, γλυκητάτη και πάντοτε αθόρυβη. Μια πραγματική κυρία θα λέγαμε. Το ζευγάρι ζούσε αρμονικά στα Φράτσια μέχρι που αποφάσισε ένεκα συνθηκών να αναχωρήσει εκ νέου για την μακρινή Αμερική. Η ίδια ηρεμία τους συνόδευσε και στην ξενιτιά, πλην όμως υπήρχε μεταξύ τους ένα μικρό σύννεφο αφού ήθελαν πολύ να αποκτήσουν ένα παιδί αλλά αυτό στεκόταν αδύνατο. Η κουρασμένη από τις δύσκολες και εν τέλει οδυνηρές εγκυμοσύνες Βιόλα έδειχνε να έχει εγκαταλείψει τις ελπίδες της όταν ένα βράδυ (μετά από θερμές προσευχές) είδε στον ύπνο της έναν νεαρό να της λέγει " Το επόμενο διάστημα θα συλλάβεις γόνο, θα είναι αγόρι και θα του δώσεις το όνομά μου!" κι όταν εκείνη τον ρώτησε ποιος είναι, εκείνος της απάντησε ο Άγιος Φανούριος.
Πράγματι μετά από λίγο καιρό ο Άγιος κρατώντας το λόγο του της χάρισε το 1ο της παιδί, το Φανούριο, ο οποίος γεννήθηκε το έτος 1912. Ο Χαράλαμπος και η Βιόλα νιώθοντας ευγνωμοσύνη απέναντι στον Άγιο, αποφάσισαν να βαφτίσουν το γιο τους Φανούριο και το μυστήριο να λάβει χώρα στην οικογενειακή τους εκκλησία δηλαδή τον Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους Πετροχειλιανίκων. Το ζευγάρι όμως δεν περιορίστηκε σε αυτό, ευγνώμονες προς τον μέχρι τότε άγνωστο για τα Κύθηρα Άγιο, ζήτησαν από τον θείο τους μοναχό παπά Παΐσιο Βατοπεδινό (Σκολινός) να αγιογραφήσει μια εικόνα του Αγίου, της οποίας η ενθρόνιση θα γινόταν "εν τυμπάνω και χορώ" μετά τη βάφτιση του Φανουρίου.
Έτσι κι έγινε! Η οικογένεια επέστρεψε στα Κύθηρα, βάφτισε το μικρό Φανούριο και τέλεσε και την ενθρόνιση της ιεράς εικόνος η οποία θησαυρίζεται μέχρι και σήμερα στο χωριό μας. Αφού εκπλήρωσαν την υπόσχεσή τους επέστρεψαν στο μακρινό Λος Άντζελες κι εκεί ο Άγιος μάλλον δείχνοντας εύνοια προς το ζευγάρι τους χάρισε ακόμα 4 παιδιά, το Μανέα (28/12/1914 - 12/6/1979), τον Παναγιώτη (9/11/1916 - 7-3-2002), το Γιάννη (28/3/1918 - 7/11/2009) και τη Μαρία ( 1921 - 1968). Προσεχώς θα ασχοληθούμε με το Φανούριο, το Παναγιώτη και το Γιάννη. Ο Μανέας φαίνεται να κρατήθηκε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας σε αντίθεση με τα αδέλφια του ενώ εκοιμήθη σε όχι μεγάλη ηλικία έχοντας στο πλάι του τα αδέλφια του και τα ανίψια του. Η Μαρία παντρεύτηκε το 1946 τον ομογενή Θωμά Γ. Τσέκουρα (1919 - 1998) ο οποίος ήταν επιτυχημένος επιχειρηματίας του Τορόντο, απέκτησε οικογένεια, περπάτησε στα χνάρια της μητέρας της και έφυγε νεότατη το έτος 1968 μόλις ένα χρόνο μετά το θάνατο της μητέρας της Βιολέτας. Ο Χαράλαμπος έφυγε το 1956 και η σύζυγός του το 1967 στη μακρινή Αμερική.
Ας κρατήσουμε λοιπόν για την ώρα τους εξής:
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Μ. ΣΚΟΛΙΝΟΣ
1872 - 1956
ΒΙΟΛΕΤΑ Χ. ΣΚΟΛΙΝΟΥ
1882 - 1967
ΜΑΝΕΑΣ Χ. ΣΚΟΛΙΝΟΣ
28/12/1914 - 12/6/1979
ΜΑΡΙΑ Γ. ΤΣΕΚΟΥΡΑ
(το γένος Σκολινού)
1921 - 1968
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Γ. ΤΣΕΚΟΥΡΑΣ
1919 - 1998
* Μανέας: Κυθηραϊκό όνομά το οποίο σήμερα έχει εκλείψει, ενώ φαίνεται να ταυτίζεται με το Μανώλης/Εμμανουήλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια