"Ένα παιδάκι κατά λάθος σφηνώνει στη πόρτα εργοστασίου.."
"Ένα παιδάκι κατά λάθος σφηνώνει στη πόρτα εργοστασίου..":
Είναι στιγμές που απορείς με την ανθρώπινη φύση. Που εξοργίζεσαι από την έλλειψη ανθρωπιάς. Γεγονότα που δεν μπορείς να επεξεργαστείς και να συνειδητοποιήσεις ότι συμβαίνουν δίπλα σου και όχι σε κάποια μακρινή φτωχή υποανάπτυκτη χώρα, όπως συνήθως μας βολεύει να σκεφτόμαστε ώστε να βρούμε μία δικαιολογία για να αντέξουμε,να ξεγελάσουμε τα συναισθήματά μας και να συνεχίσουμε τη καθημερινότητά μας. Και φυσικά από λαούς με διαφορετικό "χρώμα" και διαφορετική θρησκεία, οι οποίοι είναι απολίτιστοι και φταίνε για όλα.
Μέχρι που ένα κοριτσάκι, παίζοντας, "σφηνώνει" σε μία πόρτα εργοστασίου. Το βλέπουν άνθρωποι που περνάνε απο δίπλα του. Ορμάνε πάνω του για να ξεκινήσουν καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση; Τρέχουν και φωνάζουν για να του δώσουν τις πρώτες βοήθειες; Έστω, στέκονται δίπλα του, ουρλιάζωντας για βοήθεια; Όχι... Περνάνε από δίπλα του, απομακρύνονται "διακριτικά" και καλούν στο τηλέφωνο τον προϊστάμενο, ο οποίος καλεί τον δικό του προϊστάμενο. Πλησιάζουν διστακτικα και κλωτσάνε με το πόδι το παιδάκι για να δουν αν κουνιέται. Με το πόδι.... σκύλος να ήτανε θα τον χαϊδεύαμε απαλά να δούμε αν είναι καλά... Ανοίγουν τη πόρτα να περάσουν αυτοκίνητα και τη ξανακλείνουν...
Πάτε καλά ρε μ α λ ά κ ε ς; Είστε σοβαροί; Τι κουβαλάτε μέσα σας; Το παιδί σας είναι... Το παιδί μίας μητέρας και ενός πατέρα... μία ανθρώπινη ψυχη..
Ας επιστέψουμε στη δουλειά μας τώρα. Έχουμε πολλά meetings σήμερα. Πολλές σημαντικές συμφωνίες να κλείσουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια