Μαργαρίτα Σπυριδάκου:ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ «ΑΥΤΟΨΙΑ» ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ «ΑΥΤΟΨΙΑ» ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ

Είναι θλιβερή και δυστυχώς συχνή στις μέρες μας η διαπίστωση ότι η δημοσιογραφία, κάποιες φορές, αντί να έχει ως αντικείμενο την έρευνα για την ανάδειξη της αλήθειας και την αντικειμενική ενημέρωση των πολιτών, λειτουργεί ως όργανο επιχειρήσεων που επιδιώκουν «υψηλά νούμερα» τηλεθέασης , έχοντας ως τελικό στόχο το κέρδος με κάθε κόστος.

Μια τέτοια περίπτωση παρακολουθήσαμε στους δέκτες μας πριν λίγες μέρες με την εκπομπή «Αυτοψία» του δημοσιογράφου Αντώνη Σρόιτερ.

Πραγματικά ήταν δυσδιάκριτο αν η εκπομπή στόχευε σε οτιδήποτε άλλο από την τηλεθέαση.

Θα είχε νόημα μια τέτοια εκπομπή αν οι κρατούμενοι του Καταστήματος Τρίπολης, οι οποίοι κατηγορούνται, είτε έχουν διαπράξει ειδεχθή εγκλήματα, ζούσαν σε άθλιες συνθήκες, ή βίωναν άσχημες συμπεριφορές από τους υπαλλήλους και φύλακες του Καταστήματος, ή κινδύνευαν από άλλους συγκρατούμενους.

Φαίνεται ότι τίποτα από όλα αυτά δε συμβαίνει. Ίσα , ίσα, οι συνθήκες κράτησης είναι εξαιρετικές, βία δεν υπάρχει, οι κρατούμενοι διατρέφονται σωστά και κάνουν και καλλιτεχνικές δράσεις, κάτι για το οποίο κανείς δε θα είχε αντίρρηση αν δε γινόταν με τρόπο που προκαλεί τα θύματα ή επιχειρεί να χειραγωγήσει την κοινή γνώμη υπέρ συγκεκριμένων υπόδικων. Παρουσιάστηκαν μάλιστα τόσο ιδανικές οι συνθήκες που θα έλεγε κανείς ότι δε μπορούν να λειτουργήσουν και ως αντικίνητρο σε επίδοξους δράστες παρόμοιων εγκλημάτων.

Επιπλέον, ειδικά δημοσιογράφοι που παρουσιάζονται ως ερευνητές, οφείλουν να λειτουργούν ως ανεξάρτητοι ελεγκτές της εξουσίας και σίγουρα αποστασιοποιημένοι από αυτούς που ελέγχουν δημοσιογραφικά.

Δεν είναι δουλειά του ερευνητή δημοσιογράφου να προπαγανδίζει πολιτικές συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων με εξόφθαλμο τρόπο, κάτι που ήταν η δεύτερη διαπίστωση βλέποντας την εκπομπή.

Πέρα όμως από το γεγονός ότι η εκπομπή δεν είχε ξεκάθαρη στόχευση, δημοσιογραφικά έπεσε σε μεγάλα ατοπήματα που κατέστησαν αντιδεοντολογικό το περιεχομένο της.

Καλλιεργήθηκε συστηματικά ο οίκτος για τους δράστες κάποιων από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα του ποινικού κώδικα, ενώ δεν ακούστηκε σε αντιδιαστολή κατά τη διάρκεια της εκπομπής, εκτός από τον επίλογο, τίποτα, καμία λεπτομέρεια για τις ειδεχθείς πράξεις τους και την εγκληματική τους δράση.

Αναρωτιέμαι, ποιά συναισθήματα θα ένιωσαν τα θύματα τους αν είχαν το κουράγιο να παρακολουθήσουν την εκπομπή. Ποια ανάγκη ήταν τόσο ισχυρή που επέβαλε στους συντελεστές να παίξουν με την ψυχολογία αυτών των θυμάτων. Με τι κουράγιο τα θύματα να καταφεύγουν στις αρχές και να καταγγέλουν αυτά τα εγκλήματα όταν χαρακτηρίζονται οι δράστες «στιγματισμένοι» , μήπως και αδικημένοι;

Ένα ακόμα ατόπημα είναι ότι εκφράστηκαν απόψεις σε επιστημονικά ζητήματα από μη ειδικούς. Αντί να ζητηθεί η γνώμη ενός ψυχίατρου για το θέμα, ακούσαμε το διευθυντή του Καταστήματος και το δημοσιογράφο να μιλούν για ανθρώπους που «νοσούν» που είναι «άρρωστοι». Αν ήταν άρρωστοι θα έπαιρναν φάρμακα ή θα βρίσκονταν σε ψυχιατρεία.

Ένα τόσο ευαίσθητο και σύνθετο επιστημονικά ζήτημα για το οποίο υπάρχουν σοβαρές και αντικρούομενες ίσως επιστημονικές απόψεις, αντιμετωπίστηκε τόσο ρηχά και κυρίως απο μη ειδικούς και μάλιστα σε αντίθεση με την κρατούσα επιστημονικά άποψη ότι η παιδοφιλία και παιδεραστία είναι διαστροφές και όχι νόσοι, που δεν αντιμετωπίζονται με φαρμακευτική αγωγή και που δυστυχώς μετά τον εγκλεισμό οι δράστες επανέρχονται δριμύτεροι στην εγκληματική τους δράση. Είναι επιπλέον αδικία για τους ψυχικά ασθενείς να συγκρίνονται με διαστροφικούς παραφιλικούς. Άνθρωποι που καταστρώνουν σχέδια και λειτουργούν μεθοδευμένα για να πλησιάσουν παιδάκια και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους ώστε να εκπληρώσουν το πάθος τους και ξέρουν και πως να κρύψουν την ανώμαλη δράση τους, δεν είναι ψυχικά ασθενείς.

Ο δε επίλογος όπου ο δημοσιογράφος μας λέει ότι ο όποιος οίκτος του δημιουργήθηκε διαλύθηκε όταν γκούγκλαρε τα ονόματα των κρατουμένων και τις πράξεις τους, είναι απλά μια αναφορά για να τηρήσει τα προσχήματα και ακούγεται παράδοξο να μην ήξερε πριν την είσοδο του στη Φυλακή με τι ανθρώπους θα συνομιλούσε.

Ασφαλώς για μια ευνομούμενη πολιτεία είναι σημαντικό να εξασφαλίζονται τα δικαιώματα κάθε ανθρώπου αλλά το πιο σημαντικό είναι να προστατευτεί το έννομο αγαθό της Ανηλικότητας που προστατεύεται και συνταγματικά στο άρθρο 21 παρ. 1 ως κοινωνικό δικαίωμα και δηλώνει την αγνότητα, την ηθική καθαρότητα και την άγνοια των ανηλίκων ως προς τις φυλετικές σχέσεις. Η ψυχική υγεία και η ομαλή ψυχοπνευματική ανάπτυξη του ανηλίκου, οι οποίες θίγονται από πράξεις όπως αυτές των δραστών σεξουαλικών εγκλημάτων, πρέπει να διαφυλάσσονται ως κόρη οφθαλμού, καθώς η διατάραξη τους καθορίζει την υπόλοιπη ζωή του και φυσικά έχει αρνητικές επιπτώσεις στην κοινωνία.

Το ερώτημα που υποβόσκει στο μυαλό των πολιτών που δεν είναι έρμαια χειραγώγησης και δε θα αποδεχτούν ή εξοικειωθούν ποτέ με τέτοια εγκλήματα και δράστες, είναι αν και αυτή η εκπομπή συνδέεται με την προφυλάκιση στις Φυλακές Τρίπολης, διάσημων προσώπων και ειδικότερα γνωστού σκηνοθέτη που έλαβε χορηγία και αιγίδα από την Περιφέρεια Πελοποννήσου για παράσταση σχετική με τα 200χρονια απο την Έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης.

Το timing είναι τυχάιο;

Συνδέονται άραγε όλα αυτά μεταξύ τους;

Θα γινόταν κάτι από όλα αυτά στις φυλακές Τρίπολης αν δε βρίσκονταν εκεί συγκεκριμένα άτομα με υψηλές διασυνδέσεις;

ΥΓ: Η ευχάριστη έκπληξη ήρθέ από μια παρουσιάστρια πρωινής εκπομπής από εκείνες που ειρωνεύονται καμία φορά οι «ογκόλιθοι» της δημοσιογραφίας.

Η κυρία Φαίη Σκορδά εξέφρασε κάθε εχέφρονα πολίτη με σεβασμό στην πατρίδα λέγοντας: «να ακούω από τον κύριο που έχει καταδικαστεί για σεξουαλικά εγκλήματα… δεν θέλω να ακούω ποια είναι η γνώμη του για τα 200 χρόνια των εορτασμών και την Τρίπολη. Πας εκεί για να ακούσεις για τα 200 χρόνια;»

Περιφερειακή Σύμβουλος Πελοποννήσου, ΠΕ Λακωνίας

Μαργαρίτα Σπυριδάκου