Οργή και αγανάκτηση.
Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
«Το προλαμβάνειν είναι καλύτερο από το θεραπεύειν», λένε οι Άγιοιι Πατέρες. Διότι η πρόληψη είναι το παν.
Αλλά τους Πατέρες τους έχουμε εξοβελίσει από την Παιδεία μας και από τη ζωή μας. Κι έτσι «τρέχουμε» στην κυριολεξία «όταν καίγεται η σκούφια μας».
Αλλά για ακόμη μία φορά, η φωτιά δεν έσβησε τα πρώτα δέκα λεπτά. Πάλι μας έπιασε στον ύπνο!
Γιαυτό το αποτέλεσμα ήταν αναπόφευκτο.
Η Βαρυμπόμπη, ο πνεύμονας της Αττικής, κάηκε μέσα σε πολλές ώρες και χωρίς ισχυρούς ανέμους.
Μαζί κάηκαν οι αναμνήσεις των ανθρώπων εκτός από τα σπίτια τους. Τα σπίτια ξαναχτίζονται. Αυτές όχι.
Η επικοινωνιακή διαχείριση που επιχειρεί η Κυβέρνηση δεν αρκεί. Τα μηνύματα δεν αρκούν. Η θέληση δεν αρκεί.
Χρειάζεται πρωτίστως σχέδιο πρόληψης, ώστε να ελαχιστοποιούμε τις πιθανότητες καταστροφής, αλλά και οργάνωση καταστολής, ώστε να υπάρχει αποτέλεσμα.
Ο Υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είναι απαράδεκτος. Κυρίως διότι βγαίνει στα Μέσα και με το γνωστό υφάκι του τζόβενου βαυκαλίζεται ότι έχει επιτύχει σε όλα. Έδιωξε τους πολίτες από τα σπίτια τους και τ’ άφησε στο έλεος των τιποτένιων που μπήκαν για να βουτήξουν τις περιουσίες και τους κόπους των ανθρώπων. Δεκάδες είναι οι καταγγελίες.
Αλλά και η κ. Μενδώνη μας έπεισε πλέον ότι έχει αφήσει το Υπουργείο στον αυτόματο. Έσπευσε να μαζέψει, λέει, 100.000 κειμήλια από το Τατόι. Πότε; Την ώρα της καταστροφής! Γιατί κυρία Μενδώνη δύο χρόνια δεν τα πήρατε απ’ εκεί; Εξαγγελίες, μακρόπνοα σχέδια και υποσχέσεις. Ας πάει σπίτι της -επιτέλους- η κυρία Μενδώνη. Απέτυχε παταγωδώς σε όλα. Τίποτε δεν έκανε στα βασιλικά κτήματα. Μόνο λόγια.
Αντιπυρικές ζώνες, υπήρχαν πουθενά;Δυστυχώς όχι!
Έχουμε από την μια τα ΜΜΕ που παρουσιάζουν μία πραγματικότητα εντελώς εικονική. . Φυσικά, η χάρη έχει αντίχαρη… και ο νοών νοείτω.
Και από την άλλη πλευρά έχουμε τους απάτριδες του ΣΥΡΙΖΑ που τρίβουν τα χέρια τους για την καταστροφή και να την εκμεταλλεύονται για μικροκομματικά συμφέροντα.
Αυτή είναι η Ελλάδα; Δεν υπάρχει καμία ελπίδα; Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας; Δεν θα διδαχθούμε ποτέ από τα λάθη του παρελθόντος; «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι; Έχουμε το ίδιο DNA μ’ εκείνους… γιατί δεν τους μοιάζουμε λιγάκι;;
Δεν υπάρχουν σχόλια