Κώστας Βιδάλης. Ο αγωνιστής δημοσιογράφος ο μαρτυρικός θάνατος και η εξορία στα Κύθηρα.

1946, Αύγουστος μήνας, παραμονές Δεκαπενταύγουστου στα γραφεία των εφημερίδων έφταναν συνέχεια ειδήσεις – κυρίως από τη Θεσσαλία – για το δράμα που ζούσε ο λαός από τη δράση παρακρατικών – τρομοκρατικών ομάδων.

Έκαιγαν τα χωριά, άρπαζαν το βιος του κόσμου, έδερναν μέχρι θανάτου, βίαζαν γυναίκες, σκότωναν τους αγωνιστές.
Ο Κώστας Βιδάλης, πολιτικός συντάκτης του «Ριζοσπάστη» και της «Ελεύθερης Ελλάδας», παρακολουθούσε, ζούσε, μέρα τη μέρα τα συνταρακτικά γεγονότα. Μια μέρα ζητά από την εφημερίδα να πάει στη Θεσσαλία:
«Δεν μπορεί να γίνονται αυτά που γίνονται στη Θεσσαλία κι εμείς εδώ να περιμένουμε τις μπούρδες του Θεοτόκη (τότε υπουργού Δημόσιας Τάξης)», είπε.
Λόγω της επικινδυνότητας της αποστολής ο διευθυντής της εφημερίδας Κώστας Καραγιώργης προσπάθησε να τον αποτρέψει. Ωστόσο ο Βιδάλης επέμεινε για λόγους αρχής και καθήκοντος.
«Επιμένω να φύγω», είπε.
Και έφυγε…
Αναχώρησε από την Αθήνα στις 11 του μηνός. Στις 13 ταξίδευε από Λάρισα για Βόλο. Ήταν η μέρα κατά την οποία ο «Ριζοσπάστης» έλαβε το τελευταίο του μήνυμα: «Λογαριάζω να ‘μαι αυτού Παρασκευή βράδυ, 16 του μηνός. Μάζεψα φοβερό υλικό. Θα τα πούμε».
Στον Πλατύκαμπο οι παρακρατικοί του τοπικού αρχιληστή Σούρλα σταμάτησαν το τρένο, όπου απήγαγαν τον Βιδάλη μπροστά σε αξιωματικούς του κυβερνητικού στρατού που παρέμειναν απαθείς. Τον οδήγησαν πρώτα στο καφενείο του χωριού Μελία. Αργότερα το βράδυ τον μετέφεραν στο νεκροταφείο. Εκεί τον βασάνισαν και κατόπιν τον δολοφόνησαν. Στον Θεσσαλικό Κάμπο ο δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη» άφησε την τελευταία του πνοή. Το ημερολόγιο έγραφε Τρίτη 13 Αυγούστου 1946.

***

Στις 21 Αυγούστου 1946, η Συντακτική Επιτροπή του «Ριζοσπάστη» ανάμεσα σε άλλα αναφέρει σε ανακοίνωσή της:
«Δεν υπάρχει ακόμα η κυβερνητική επιβεβαίωση για το θάνατο του Κώστα Βιδάλη. Αντίθετα, υπάρχει συστηματική κυβερνητική πρόθεση να σκεπαστεί το έγκλημα, να δημιουργηθεί σύγχυση, να μετατοπιστούν άνανδρα οι ευθύνες. Ωστόσο, δε μας μένουν πια αμφιβολίες ότι ο σύντροφός μας Κώστας Βιδάλης πέθανε από έναν ανήκουστα μαρτυρικό θάνατο στα χέρια ανθρωπόμορφων τεράτων, κάτω από τις άμεσες οδηγίες αυτού του κυρίου “Τζωρτζ” που μιλάει άπταιστα τα αγγλικά».

***

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1904. Ορφάνεψε πολύ μικρός από πατέρα. Δούλεψε παραγιός σε περιβόλι κι αργότερα σε καφενείο. Κυρίαρχη, από μικρό παιδί ακόμα, η δίψα για μάθηση. Παρότι δουλεύει σκληρά, δεν παύει να μελετά, να ερευνά. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο, γράφεται στη Νομική, αλλά δεν θα την τελειώσει. Τον κερδίζει η δημοσιογραφία, αυτό για το οποίο όλοι έλεγαν πως είναι γεννημένος.
Από τα 1922, μαθητής ακόμα, μπήκε στο δημοσιογραφικό επάγγελμα. Δεν κόλλησε ποτέ σε κανέναν ιδιοκτήτη και σε κανένα πόστο. «Συμπαθών» από το 1924, σ’ ένα μόνο κόμμα προσχώρησε, στο ΚΚΕ.
Το 1936 πήγε ως απεσταλμένος του “Ριζοσπάστη” στην Ισπανία για να παρακολουθήσει τη Σπαρτακιάδα της Βαρκελώνης. Εκεί συνέχισε για κάποιο διάστημα ως ανταποκριτής του εμφυλίου πολέμου. Μετά την επιστροφή του από την Ισπανία, εξορίστηκε στα Κύθηρα από το καθεστώς του Μεταξά.
Το 1941 έγινε μέλος του ΚΚΕ, ενώ συμμετείχε και στο ΕΑΜ από το πόστο της κεντρικής διαφώτισης. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Συντακτών.

***

Η συμβουλή που έδινε στους νέους ήταν: «Να γράφεις κύριε συνάδελφε, για τους απλούς ανθρώπους. Καθαρά, όχι συννεφώδη, σύντομα και περιεκτικά. Άφηνε στην άκρη τις φλυαρίες και δίνε το λόγο στα γεγονότα. Αυτά πείθουν»…

***

Τα χρόνια πέρασαν και η αείμνηστη σύντροφός του, η Αικατερίνη Βιδάλη, άφησε μετά το θάνατό της το διαμέρισμά της στην ΕΣΗΕΑ, προκειμένου η Ένωση να προκηρύσσει από τα ενοίκια υποτροφίες στη μνήμη του μάρτυρα της ελληνικής δημοσιογραφίας και συζύγου της Κώστα Βιδάλη.

***

Το «Κληροδότημα Αικατερίνης Βιδάλη» έχει χορηγήσει μέχρι σήμερα δέκα εννέα (19) υποτροφίες σε φοιτητές Πανεπιστημιακών Δημοσιογραφικών Σχολών.
Σήμερα το «Κληροδότημα» ζητεί ενοικιαστή για το διαμέρισμα των 107 τετραγωνικών μέτρων, στην οδό Μεγάλου Σπηλαίου 14 στους Αμπελόκηπους, προκειμένου να συνεχίσει τον θεσμό των υποτροφιών.

ΠΗΓΗ catisart.gr