Δεκάδες εκατομμύρια ευρώ δίδονται για την κουνουποκτονία και το κουνούπι και η σκνίπα πήγαιναν και πηγαίνουν σύννεφο.

Δεκάδες εκατομμύρια ευρώ δίδονται για την κουνουποκτονία

και το κουνούπι και η σκνίπα πήγαιναν και πηγαίνουν σύννεφο.

«Γίναμε άλογα από τα τσιμπήματα των κουνουπιών» φώναζε πριν πέντε χρόνια ο Δήμαρχος Άργους-Μυκηνών και Πρόεδρος της ΠΕΔ Πελοποννήσου τότε που ήταν Περιφερειάρχης ο Τατούλης.

«Παίζει παιχνίδια με την υγεία των πολιτών ο Νίκας» φωνάζει σήμερα ο Τατούλης.

Αυτά και άλλα στελέχη της ΝΔ, εντός και εκτός της γαλάζιας πολυκατοικίας που πότε αγαπιούνται και πότε μαλώνουν, παίζουν παιχνίδια στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων στη Πελοπόννησο.

Αφού συρρίκνωσαν τις υπηρεσίες της Περιφέρειας, ιδιωτικοποίησαν ακόμα και τον έλεγχο και την επίβλεψη του όποιου προγράμματος κουνουποκτονίας, αφού όπως προκλητικά οι ίδιοι δηλώνουν «παρεμβαίνουν για να αναδειχθούν ανάδοχοι κουνουποκτονίας της προτίμησής τους» βρίζονται πάνω στα αποκαΐδια της δικής τους πολιτικής. Μόνη τους έγνοια είναι ποιος θα πάρει ή θα διαχειριστεί τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για την κουνουποκτονία στη Πελοπόννησο.

Επειδή είναι σίγουρο ότι, αν υπάρξει εμπλοκή με ενστάσεις στο διαγωνισμό που ακόμα δεν έχει βγει στον αέρα, θα έχουμε ανάδοχο μετά τον Σεπτέμβρη, είναι ανάγκη να παρέμβουν τώρα οι Δημοτικές Αρχές, έστω και στο και πέντε.

Να πάρουν τώρα με συνοπτικές διαδικασίες τα εντομοκτόνα, να οργανώσουν συνεργεία κουνουποκτονίας από εθελοντές αγρότες-κατοίκους αλλά και αυτοαπασχολούμενους, να δράσουν άμεσα, γιατί αν είναι τώρα δύσκολη η κατάσταση με τα κουνούπια, θα γίνει αφόρητη τους επόμενους μήνες.

Επειδή κάθε χρόνο θα έχουμε τα ίδια και χειρότερα είναι ανάγκη τουλάχιστον ο έλεγχος και η επίβλεψη της κουνουποκτονίας να γίνεται από τις αρμόδιες υπηρεσίες της Περιφέρειας που πρέπει να στελεχωθούν και να ενισχυθούν.

Η ιδιωτικοποίηση τέτοιων υπηρεσιών και έργων όπως της κουνουποκτονίας, της δακοκτονίας, της μεταφοράς των μαθητών κλπ. είναι η ρίζα του κακού. Διατίθενται κάθε χρόνο δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε ιδιώτες, σε αναπτυξιακές, σε ΜΚΟ και ΚοινΣΕΠ και η ζωή των πλατειών λαϊκών στρωμάτων γίνεται κάθε χρόνο και πιο αβίωτη.