ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΑ ΦΡΑΤΣΙΑ ΤΟΝ 20ο ΑΙΩΝΑ.
ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΑ ΦΡΑΤΣΙΑ ΤΟΝ 20ο ΑΙΩΝΑ.
Είναι γνωστό πως τα Δωδεκάνησα ενώθηκαν με την μητέρα Ελλάδα μόλις στις 7 Μαρτίου του 1948. Το 1911 αποβιβάστηκαν σε αυτά οι Ιταλοί τα οποία και χρησιμοποίησαν γεωπολιτικά στον Ιταλοτουρκικό πόλεμο, ενώ πριν βρίσκονταν υπό την κυριαρχία των Τούρκων. Φαίνεται λοιπόν πως τα Δωδεκάνησα αυτό το διάστημα "αιμορραγούν" όχι από μετανάστευση αλλά από την πολυσυζητημένη και στις μέρες μας προσφυγιά, αφού οι συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων των εκεί νησιών θα χαρακτηρίζονταν επιεικώς δύσκολες. Μέσα από αυτά τα γεγονότα και χωρίς να θυμόμαστε δυστυχώς ακριβή ημερομηνία κατέφθασαν στο χωριό μας δύο νεαροί που έφεραν αμφότεροι το όνομα Γεώργιος. Δεν γνωρίζουμε τα κριτήρια επιλογής του χωριού μας και ευρύτερα των Κυθήρων ως νέα τους πατρίδα. Οι δύο νέοι ωστόσο με την άφιξή τους κουβάλησαν μαζί τους την κουλτούρα τους, τα έθιμα τους και τις αξίες τους.
Λίγα χρόνια αργότερα, το έτος 1922 με την καταστροφή της Σμύρνης κατέφθασε στο χωριό μας και ένας ακόμα μεγαλύτερος άνδρας σε ηλικία ονόματι Ιορδάνης. Ο Ιορδάνης ισχυριζόταν πως έφτασε στα Κύθηρα από την μακρινή Αρμενία. Έτσι σε αυτόν προσαρτήθηκε το Παρωνύμιο Αρμένης που ουσιαστικά δήλωνε τον τόπο της καταγωγής του. Ας δούμε όμως αυτούς τους τρεις ανθρώπους λίγο καλύτερα προκειμένου να τους θυμηθούν οι παλιότεροι και να τους γνωρίσουν οι νεότεροι.
Τους τρεις πρόσφυγες όχι μόνον δεν περιθωριοποίησαν οι παλαιοί Φρατσιώτες αλλά αντίθετα τους αγκάλιασαν και τους αφομοίωσαν πλήρως στην μικρή τους κοινωνία, με σεβασμό και θαλπωρή.
Ο πρώτος ονομαζόταν Γεώργιος Γεωργίου και κατέφθασε από την Κάρπαθο. Τον χαρακτήριζε η πραότητα και η ηρεμία. Ήταν απλός άνθρωπος και αγαπητός σε όλους του τους χωριανούς. Νυμφεύθηκε στα Πετροχειλιάνικα την αείμνηστη συγχωριανή μας Καλλιόπη Πετρόχειλου ή κατά κόσμον θεία Καλλή. Δεν απέκτησαν τέκνα αλλά άφησαν πίσω τους τη φήμη ενός αγαπημένου ζευγαριού. Τον μπάρμπα Γιώργη στα Φράτσια τον αποκαλούσαν ο Γιώργης ο Σκαρπάθιος προκειμένου να γίνεται διακριτός ανάμεσα στους πολλούς χωριανούς με το όνομα Γεώργιος. Τη δεκαετία του '60 εχήρεψε και λίγα χρόνια αργότερα αποσύρθηκε στο Γηροκομείο Κυθήρων όπου και άφησε την τελευταία του πνοή το 1972 ήρεμα και αθόρυβα όπως πορεύτηκε σε όλη του τη ζωή.
Ο δεύτερος ονομαζόταν Γεώργιος Λιάπης και έφθασε στα Κύθηρα επίσης από την Κάρπαθο. Ο μαστρο-Γιώργης όπως ήταν γνωστός σε όλους μας ήταν ένας αξιόλογος άνθρωπος. Απλός, προσιτός, πανέξυπνος και πολύ μετρημένος είναι ελάχιστα από τα χαρακτηριστικά του. Είχε ήδη προφητεύσει από τη δεκαετία του '80 την οικονομική κρίση κι όλα όσα βιώνουμε σήμερα. Νυμφεύθηκε στα Πετροχειλιάνικα την εκλεκτή της καρδιάς του Γρηγορία Καλοκαιρινού [+1980 (Χούρδα)] την αποκαλούμενη και ως Χουρδογληγορία η οποία επίσης ήταν ένα αξιόλογο πλάσμα. Δεν απέκτησαν οικογένεια ποτέ αλλά άφησαν πίσω τους την φήμη αγαπημένων και αξιόλογων χωριανών. Ο μαστρο-Γιώργης λίγα χρόνια μετά την άφιξή του στο νησί, έχασε το φως του. Η τύφλωση των βιολογικών του ματιών όμως δεν στάθηκε ικανή να τον αποκόψει από τη ζωή. Ήταν άριστος μάστορας της πέτρας και εξαίρετος νοικοκύρης, πανέξυπνος άνθρωπος και παρόλο που δεν έβλεπε απολύτως τίποτα μπορούσε να διακρίνει πού βρίσκεται από την όσφρηση. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε "αλλιώς μυρίζει ο δρόμος προς Βιαράδικα κι αλλιώς ο δρόμος της Παλαιόπολης". Μετά την χηρεία του συνέχισε να συντηρείται μόνος. Η πολύτιμη ψυχή του μπάρμπα Γιώργη χωρίστηκε από τη φθαρτή του σάρκα το 1990 στο μικρό αλλά αρχοντικό του σπιτάκι στα Πετροχειλιάνικα. Από τότε μας συνοδεύουν οι πολλές ιστορίες του και τα έξυπνα μηνύματα που άφησε μέσα από αυτές.
Τρίτος χρονικά κατέφθασε στα Φράτσια ο αείμνηστος Ιορδάνης Κασετόπουλος ο οποίος υποστήριζε πως ήρθε από την μακρινή Αρμενία. Ο Ιορδάνης ο Αρμένης ήταν κατά γενικήν ομολογία ένας πολύ ήσυχος άνθρωπος και δεν ενόχλησε ποτέ κανέναν αλλά ούτε και ενοχλήθηκε. Σε ώριμη ηλικία νυμφεύθηκε την αείμνηστη συγχωριανή μας Ευσταθία Λεονταράκη ή Σταθούλα (+1983) από τα Τζαρμάδικα η οποία ήταν κατά σάρκα αδελφή του πρώτου πεσόντα Φρατσιώτη σε πόλεμο Παναγιώτου Αθ. Λεονταράκη (+7/1/1913). Το ζευγάρι δεν απέκτησε οικογένεια αφενός λόγω προχωρημένης ηλικίας, αφετέρου επειδή ο μπάρμπα Ιορδάνης ήταν φιλάσθενος. Το 1975 ο Ιορδάνης ο Αρμένης πέρασε στην άλλη ζωή, αιφνίδια και αθόρυβα όπως υπήρξε επί γης, στο σπίτι του στο οποίο λάτρευε να κάθεται με τις ώρες και να απολαμβάνει τον ζεστό ήλιο.
Τα Φράτσια μας λοιπόν στέκονται υπερήφανα απέναντι σε αυτούς τους τρεις αλησμόνητους χωριανούς και τους τιμούν με αυτές τις λίγες και άκομψες διαδυκτιακές γραμμές.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
<<ΣΚΑΡΠΑΘΙΟΣ>>
ΕΓΓΕΝ. ΣΤΗΝ ΚΑΡΠΑΘΟ ΚΑΙ ΑΠΕΒ. ΤΟ 1972 ΣΤΟ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ ΚΥΘΗΡΩΝ.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΙΑΠΗΣ
<<ΜΑΣΤΡΟ-ΓΙΩΡΓΗΣ>>
ΕΓΓΕΝ. ΣΤΗΝ ΚΑΡΠΑΘΟ ΚΑΙ ΑΠΕΒ. ΤΟ 1990 ΣΤΑ ΠΕΤΡΟΧΕΙΛΙΑΝΙΚΑ ΦΡΑΤΣΙΩΝ.
ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΚΑΣΕΤΟΠΟΥΛΟΣ
<<ΑΡΜΕΝΗΣ>>
ΕΓΓΕΝ. ΣΤΗΝ ΑΡΜΕΝΙΑ ΚΑΙ ΑΠΕΒ. ΤΟ 1975 ΣΤΗ ΤΣΙΓΚΟΥΡΑ ΦΡΑΤΣΙΩΝ.
Υ.Γ. Οι ημερομηνίες εκδημίας των αειμνήστων αυτών συγχωριανών ίσως να έχουν μια μικρή απόκλιση. Εάν κάποιος γνωρίζει κάτι λεπτομερώς μπορεί ελεύθερα να τοποθετηθεί στο θέμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια