Ένα εξαιρετικό άρθρο από το inside story που αποδομεί την θριαμβολογία της κυβέρνησης για το ζήτημα της εξόρυξης υδρογονανθράκων, θέμα που αφόρα ιδιαίτερα το νησί μας
Ένα εξαιρετικό άρθρο από το inside story που αποδομεί την θριαμβολογία της κυβέρνησης για το ζήτημα της εξόρυξης υδρογονανθράκων, θέμα που αφόρα ιδιαίτερα το νησί μας
Παραθέτουμε κάποια αποσπάσματα
-Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από τις πιθανές εξορύξεις στο Ιόνιο;
Η συμφωνία συνοδεύτηκε από πανηγυρικές δηλώσεις της κυβέρνησης περί εγγυημένης ενεργειακής αυτονομίας, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο. Εμείς κοιτάξαμε λίγο πιο βαθιά και σας εξηγούμε με λίγα λόγια γιατί δεν είναι όλα ιδανικά πλασμένα.
-η απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε εξορύξεις υδρογονανθράκων έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα ευρήματα της κλιματικής επιστήμης που λένε ξεκάθαρα ότι τα ορυκτά καύσιμα που έχει ο πλανήτης πρέπει να παραμείνουν στη θέση τους κι ότι η κατανάλωση ορυκτού αερίου και πετρελαίου ειδικότερα πρέπει να μειώνεται κατά 3% ετησίως ως το 2050
-Το φυσικό αέριο όμως δεν είναι καθόλου αθώο καύσιμο. Κι αυτό χάρη στις εκπομπές μεθανίου –του κύριου συστατικού του φυσικού αερίου– που λαμβάνουν χώρα κατά την εξόρυξη και τη μεταφορά του. «Το φυσικό αέριο όταν καίγεται στον καυστήρα μιας πολυκατοικίας απελευθερώνει διοξείδιο του άνθρακα κατά περίπου ⅓ λιγότερο από αυτό που θα απελευθερώσει η καύση πετρελαίου. Το πρόβλημα έγκειται κατά την εξόρυξη και τη μεταφορά του, καθώς εκεί είναι που εκλύεται μεθάνιο. Πρόκειται για ένα πιο ισχυρό θερμοκηπικό αέριο από το διοξείδιο του άνθρακα, ακόμα και ογδόντα φορές πιο ισχυρό
-Η πολιτική αυτή επιλογή της κυβέρνησης φαίνεται ακόμα πιο παράλογη αν αναλογιστεί κανείς ότι η χώρα μας βρίσκεται σε μια από τις πιο ευάλωτες στην κλιματική κρίση περιοχές του κόσμου. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός το έχει επανειλημμένα τονίσει. Ο λογαριασμός μόνο από τις καταστροφές που προκάλεσαν ο Ντάνιελ και ο Ηλίας ξεπερνά τα 3 δισ. ευρώ. Από τη μία μεριά δηλαδή η κυβέρνηση δηλώνει ότι δαπανά και θα δαπανήσει κι άλλους οικονομικούς πόρους για να αντιμετωπίσει/προσαρμοστεί η χώρα στις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης, και από την άλλη μεριά προβαίνει σε εξορύξεις υδρογονανθράκων, οι οποίες αναμφισβήτητα θα τις επιδεινώσουν.
-οι κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης είναι «εξαιρετικά αντιφατικές με τις δεσμεύσεις που η ίδια ανέλαβε
Πώς προστατεύουμε τις θάλασσές μας;
μόλις ενάμιση χρόνο πριν στο Our Ocean Conference 2024, όταν διαβεβαίωνε ότι δεν θα υπάρξουν νέες παραχωρήσεις θαλάσσιων οικοπέδων
-Εάν τελικά βρεθεί αέριο και αν το μέγεθος του κοιτάσματος είναι ικανό να το καταστήσει οικονομικά απολήψιμο ώστε να προχωρήσει τελικά η εμπορική εκμετάλλευσή του από τη σύμπραξη Exxon, Helleniq kai Energean, το αέριο που θα εξορυχθεί δεν προορίζεται για την κάλυψη των αναγκών της Ελλάδας, αλλά για πώληση σε όποιες αγορές αποφασίσουν οι εταιρείες που εκμεταλλεύονται το κοίτασμα.
-αν οι εταιρείες παρουσιάσουν ζημιές κάποια από τα έτη της εκμετάλλευσης, τα αντίστοιχα έσοδα της Ελλάδας από τη φορολογία εισοδήματος θα είναι μηδενικά.Με βάση το πιο αισιόδοξο σενάριο –που προκύπτει από δηλώσεις του προέδρου της ΕΔΕΥΕΠ– τα έσοδα της χώρας δεν θα ξεπεράσουν τα 5 δισ. ευρώ σε 25 χρόνια, δηλαδή 200 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο κατά μέσο όρο.
-τα ετήσια έσοδα της χώρας το 2024 από την εφαρμογή του Συστήματος Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών (ΣΕΔΕ), της “ναυαρχίδας” της ευρωπαϊκής κλιματικής πολιτικής, ξεπέρασαν το 1 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια, ακόμα και με στεγνά οικονομικούς όρους, η προστασία του κλίματος είναι πιο προσοδοφόρα από την καταστροφή του μέσω καύσης ορυκτών καυσίμων
Και το άρθρο καταλήγει: Τα ερωτήματά μας προς το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας δεν απαντήθηκαν.
Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από τις πιθανές εξορύξεις στο Ιόνιο;
Την στιγμή που όλος ο πλανήτης ετοιμαζόταν για την COP30 της Βραζιλίας –μια Διάσκεψη που αναδεικνύει τη σημασία που έχει για τον πλανήτη η παύση της χρήσης ορυκτών καυσίμων– στην άλλη άκρη του κόσμου η ελληνική κυβέρνηση γνωστοποιούσε, με πανηγυρικό τόνο, την υπογραφή συμφωνίας για την έναρξη ερευνητικών εξορύξεων υδρογονανθράκων στο Ιόνιο.
Όχι μόνο αυτό. Αλλά τις τελευταίες ημέρες της COP30, όταν τα κράτη δεν μπορούσαν να φτάσουν σε συμφωνία με μήλον της έριδος τα ορυκτά καύσιμα, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σταύρος Παπασταύρου, παρουσίαζε με ενθουσιασμό το πόσο κοντά βρισκόμαστε σε νέα συμφωνία για εξορύξεις στα Δυτικά της Κρήτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια