ΛΑΚΩΝΙΑ:Ἐξάμηνον Μνημόσυνον Ὑπὲρ Ἀναπαύσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἐλαίας Θεοδωρήτου

Την Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2025, στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής, στις Βελλιές Λακωνίας, τελέστηκε σε στενό οικογενειακό και φιλικό κύκλο το εξάμηνο μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου Ελαίας Θεοδωρήτου Τσιριγώτη.

Παρόντες συγγενείς, φίλοι και συγχωριανοί προσήλθαν με ευλάβεια για να τιμήσουν τη μνήμη του σεπτού Ιεράρχη, ο οποίος διέπρεψε με την ταπεινή αλλά και πολυσχιδή διακονία του στην Εκκλησία.

Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη.

Ο κατά κόσμον Στυλιανός Τσιριγώτης γεννήθηκε το 1941 στης Βελλιές Λακωνίας, τόπο που πάντοτε κρατούσε στην καρδιά του ως ρίζα και πνευματική αναφορά. Σπούδασε Θεολογία αρχικά στη Θεολογική Σχολή Χάλκης, όμως λόγω της αναστολής λειτουργίας της Σχολής αναγκάστηκε να ολοκληρώσει τις σπουδές του στη Θεολογική Σχολή Αθηνών.

Το 1963 εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων Σπάρτης, γεγονός που σφράγισε οριστικά την πορεία του. Τον Ιανουάριο του 1964 χειροτονήθηκε Διάκονος και τον Ιούλιο του 1967 Πρεσβύτερος, υπό του τότε Μητροπολίτου Μονεμβασίας και Σπάρτης Κυπριανού. Σύντομα ανέλαβε Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίων Τεσσαράκοντα (1968–1976), αφήνοντας ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στην πνευματική και λειτουργική ζωή της Μονής.

Η διακονία του επεκτάθηκε και στην παιδεία: το 1978 διορίστηκε Καθηγητής της Πατμιάδας Εκκλησιαστικής Σχολής, ενώ αργότερα το Πατριαρχείο τον απέστειλε στην Περσία ως Πατριαρχικό Έξαρχο και Διευθυντή της εκεί Ελληνικής Σχολής, προσφέροντας με ζήλο στους Έλληνες της Διασποράς. Από το 1980 έως το 1985 υπηρέτησε ως Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Βλατάδων στη Θεσσαλονίκη.

Στις 25 Μαρτίου 1984 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Ελαίας, τίτλο τον οποίο έφερε τιμητικά μέχρι την ειρηνική του αποχώρηση το 1985. Στις 10 Ιανουαρίου 2023 προήχθη εκ νέου σε εν ενεργεία Μητροπολίτη Ελαίας, τιμή και επιστέγασμα της μακράς και αφοσιωμένης προσφοράς του.

Ιδιαιτέρως συγκινητικός παραμένει ο Εισοδικός Λόγος που δημοσιεύεται στο βιβλίο Φιλόθεος Γραφίδα 8 και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της γλωσσικής του δεινότητας, της θεολογικής του κατάρτισης και της ευγένειας της ψυχής του. Στον λόγο αυτόν, ο μακαριστός Ιεράρχης απευθύνεται με αδελφική αγάπη προς τον Αρχιμανδρίτη π. Τύχωνα, εκφράζοντας τον θαυμασμό και τη χαρά του για τον καρποφόρο μόχθο της γραφίδας του περί του Οσίου Φιλοθέου Ζερβάκου. Οι εκτενείς αναφορές του δεν είναι μόνον επιστημονικές κρίσεις, αλλά βαθύτατες πνευματικές μαρτυρίες, που αποκαλύπτουν τον άνθρωπο της Εκκλησίας, τον ερευνητή, τον λόγιο, αλλά κυρίως τον πατέρα και διδάσκαλο.

Όπως εύστοχα σημειώνει ο εκδότης του βιβλίου, το κείμενο αυτό αναδίδει το εκκλησιαστικό ήθος και την πατερική ευγλωττία του Σεβασμιωτάτου Ελαίας Θεοδωρήτου, ενός Ιεράρχη που τίμησε τον Οικουμενικό Θρόνο με την ταπείνωση, τη σοφία και την πνευματική του ακτινοβολία.

Η μορφή του θα μείνει ζωντανή στη μνήμη όλων όσοι τον γνώρισαν, ως παράδειγμα αυθεντικής ποιμαντικής διακονίας και αφοσίωσης στον Χριστό και την Εκκλησία Του