Ένας κατατρεγμένος φυγάς στα Κύθηρα το 1721

 Στο  Τοπικό Ιστορικό Αρχείο των Κυθήρων εντοπίσαμε πρόσφατα  τρία έγγραφα από την εποχή της Βενετογρατίας με υπογραφές Τούρκων Πασάδων και τουρκικές σφραγίδες που μας αφηγούνται μια ενδιαφέρουσα ιστορία . Τα ανωτέρω έγγραφα εστάλησαν από τη Μονεμβασία, το Άργος και τις Παλαιές Πάτρες.

Βρισκόμαστε στο 1721. Ένας επικηρυγμένος ληστής , ονόματι Αντωνάκης, με έξι συντρόφους , έναν παπά και δύο γυναίκες , περνούν με ένα σπετσιώτικο καΐκι από την τουρκοκρατούμενη Πελοπόννησο στα βενετοκρατούμενα Κύθηρα . Ο ριψοκίνδυνος και ανυπότακτος αυτός άνθρωπος είχε προκαλέσει με τους συντρόφους του  πολλές "κλεψίες" και πολλά φονικά σε όλο το Μωριά για αυτό και ο "εκλαμπρότατος και εξοχότατος και ηψιλότατος και πολιχρονεμένος αφθέντης Αχμέτ πασάς Σερασκέρι"  , επίτροπος του "κρατεοτάτου και πολιχρονεμένου βασιλέως ις το ρένιο (βασίλειο) του Μορέος" παρακαλεί τον " σιορ πρεβαιδόρο" του Τσιρίγου να πιάσει τους "άνωθεν σπαντίδους (εξορίστους) και να τους κρατά "καλά φιλαγμένους"  και κάποια στιγμή να τους στείλει στο Μοριά για να τιμωρηθούν. Άλλωστε, είναι ανήκουστο και προσβλητικό  για τους υπηκόους του Σουλτάνου να αυτοεξορίζονται από τα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τέλος, ο πασάς επικαλούμενος την αγάπη που υπάρχει "ανεμεσόν τους"  αλλά και ένεκα της καλής γειτονίας και "της άκρας φιλίας"  ελπίζει ότι "δια το χατίρι του" ο πρεβεδούρος  θα  πιάσει τους φυγάδες . Φαίνεται πως ο Ενετός προβλεπτής  ανταποκρίθηκε στο αίτημα του πασά και έδωσε ορδινία (=οδηγία) " για να τους εβρούνε και να τους πιάσουνε".

Γιώργος Λουράντος 

Ρενάτα Πανταζίδου

 Στο  Τοπικό Ιστορικό Αρχείο των Κυθήρων εντοπίσαμε πρόσφατα  τρία έγγραφα από την εποχή της Βενετογρατίας με υπογραφές Τούρκων Πασάδων και τουρκικές σφραγίδες που μας αφηγούνται μια ενδιαφέρουσα ιστορία . Τα ανωτέρω έγγραφα εστάλησαν από τη Μονεμβασία, το Άργος και τις Παλαιές Πάτρες.

Βρισκόμαστε στο 1721. Ένας επικηρυγμένος ληστής , ονόματι Αντωνάκης, με έξι συντρόφους , έναν παπά και δύο γυναίκες , περνούν με ένα σπετσιώτικο καΐκι από την τουρκοκρατούμενη Πελοπόννησο στα βενετοκρατούμενα Κύθηρα . Ο ριψοκίνδυνος και ανυπότακτος αυτός άνθρωπος είχε προκαλέσει με τους συντρόφους του  πολλές "κλεψίες" και πολλά φονικά σε όλο το Μωριά για αυτό και ο "εκλαμπρότατος και εξοχότατος και ηψιλότατος και πολιχρονεμένος αφθέντης Αχμέτ πασάς Σερασκέρι"  , επίτροπος του "κρατεοτάτου και πολιχρονεμένου βασιλέως ις το ρένιο (βασίλειο) του Μορέος" παρακαλεί τον " σιορ πρεβαιδόρο" του Τσιρίγου να πιάσει τους "άνωθεν σπαντίδους (εξορίστους) και να τους κρατά "καλά φιλαγμένους"  και κάποια στιγμή να τους στείλει στο Μοριά για να τιμωρηθούν. Άλλωστε, είναι ανήκουστο και προσβλητικό  για τους υπηκόους του Σουλτάνου να αυτοεξορίζονται από τα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τέλος, ο πασάς επικαλούμενος την αγάπη που υπάρχει "ανεμεσόν τους"  αλλά και ένεκα της καλής γειτονίας και "της άκρας φιλίας"  ελπίζει ότι "δια το χατίρι του" ο πρεβεδούρος  θα  πιάσει τους φυγάδες . Φαίνεται πως ο Ενετός προβλεπτής  ανταποκρίθηκε στο αίτημα του πασά και έδωσε ορδινία (=οδηγία) " για να τους εβρούνε και να τους πιάσουνε".