γιώργης π. κ-δρυμωνιάτης:Πέτρα μικρή

Πέτρα μικρή

Εκεί που στρογγυλεύει η Γη ,

εκεί κοιμάμαι,

καμπύλη τεντωμένη η ψυχή

και σε θυμάμαι,

πέτρα μικρή,

που μου ‘παιρνες το νου,

περπατητή στ’ αγκάθια της ζωής

κι έλεγες: «Πάμε,

πάμε ν’ ανέβουμε στα βράχια της αυγής,

όλης της Γης

το φως να ιδούμε,

ν’ αγαπηθούμε απαρχής

κι ύστερα να χαθούμε.

Πέτρα μικρή, άγονη γη,

μα είσαι όμορφη πολύ,

δική μου γη, πέτρα δική μου,

νησί μου,

που είσαι σύμπαν μου εσύ.

Εκεί που στέκει η πληγή,

εκεί ματώνω,

φωτιά μες τη ματιά η ανατολή,

μνήμες αλώνω,

πέτρα μικρή,

μου έστελνες την ψυχή,

αερικό στα γνέφια τ’ ουρανού

κι έλεγες: «Πάμε,

πάμε να ψάλλουμε στων άστρων την σιωπή

και, χαρωποί,

Θεό να ιδούμε,

ν’ αγαπηθούμε απαρχής

κι ύστερα να χαθούμε.

Πέτρα μικρή, άγονη γη,

μα είσαι όμορφη πολύ,

δική μου γη, πέτρα δική μου,

νησί μου,

που είσαι σύμπαν μου εσύ.

γ.π.κ-δρ

Φωτο: Τα καμάρια μου στην Αγία Πελαγία

WAVES AND WINES ΚΑΙ ΤΕΤΡΑΠΕΛΑΓΟ