ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ:Ας περηφανευόμαστε λοιπόν για τις ντροπές μας

Ας περηφανευόμαστε λοιπόν για τις ντροπές μας

Το Μητσοτάκι, το Κασσελάκι, το Ανδρουλάκι, συγκέντρωσαν το 56% του 40% που ψήφισε, δηλαδή το 22,4% του Ελληνικού λαού. Το υπόλοιπο 60%, πολύ ευχαριστημένο από την ζωή του, κοιμόταν και χαιρόταν. Κι αυτοί, με το 22,4 % όλοι μαζί, όλοι σε ακι, κάτι σαν απάκι να πούμε, νόστιμο, αλλά βλαβερό εντέλει. Όλοι μαζί ένα τίποτα, αλλά κυβερνούν. Αλλά κυβερνούν ανόητα και ετσιθελικά και υποκριτικά και σε καμιά από τις αποφάσεις τους δεν συμμετέχει ο κυρίαρχος που πληρώνει και τους μισθούς τους. Και ταϊζουν το μαύρο φίδι. Κυριάρχησε πάλι το μικρό, το φτωχό, το λίγο στην Δημοκρατία των απεχόντων από την ζωή τους, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη δυστυχώς, στην Ευρώπη που σκιάζεται από την ραγδαία επερχόμενη μαυρίλα και που της στείλαμε κι εμείς, όπως και οι άλλοι, τις τηλεπερσόνες για να την κυβερνήσουν. Πρωτεία στο τίποτα έδωσαν οι ψηφοφόροι, άρα δικαίως το τίποτα τους ανήκει. Είναι τεράστια η ευθύνη και όσων ψηφίζουν λοιπόν , πέραν από την τρομερή ευθύνη και συνενοχή των απεχόντων. Κι η μαυρίλα, σεντόνι τεράστιο, όλο και σκεπάζει απ’ άκρου εις άκρο την γηραιά , την εφθαρμένη.

Αλλά αυτή η απειλή έχει τα αίτιά της. Κι είναι πολλά και ποικολόμορφα. Μα πιο πολύ υπεύθυνο είναι αυτό το ίδιο, το ανώμαλο και διεφθαρμένο κράτος, που νομίζει πως ζούμε μόνο για να φορολογούμαστε (είναι χιλιάδες οι νομοθετημένες διαφορετικές φορολογήσεις μας) και διαρκώς μας έχει σε καταστολή με απειλές, με φόβο, με τρομολαγνεία, με απίστευτα πρόστιμα για κάθε μας κίνηση, για κάθε τι ελεύθερο που παράνομο το κατέστησαν, νομοθετώντας ασύστολα οι αγιογδύτες της εξουσίας. Και ποιο το αποτέλεσμα όλων αυτών των νόμων; Που ωφελεί τελικά; Το βλέπουμε μπροστά μας ολοφάνερο. Θα καούμε από τον Ήλιο τον τιμωρό, κάτω από αυτή την ραγδαία αλλαγή του Παραδείσιου κλίματος της Γης μας. Η Κόλαση είναι εδώ κι αυτοί που κυβερνούν είναι μέσα της ήδη. Μαζί κι εμείς , δυστυχώς.

Ο Κόσμος κουράστηκε από το απέραντο πλήθος των Νόμων και των φόρων της Ευρώπης, από τον απύθμενο κρατικό παρεμβατισμό στα πάντα της καθημερινότητάς μας, από την άκρατη ηλιθιάζουσα κρατική γραφειοκρατία, από την στέρηση κάθε είδους ελευθερίας του ανθρώπου κάτω από αυτό το αβάσταχτο βάρος της πολυνομοθεσίας και της εξουθενωτικής φορολογίας, των διαρκών ελέγχων και των απειλών του κράτους προς τους πολίτες, της διαρκούς παρακολούθησης της ζωής μας και των υποκριτικά τάχαμου προστατευόμενων προσωπικών δεδομένων μας από κάμερες, κινητά, δορυφόρους, μάτια της εξουσίας πανταχόθεν μας βλέπουν και μας απειλούν, όμηροι έως αιχμάλωτοι ζούμε μέσα σε αυτά τα ασφυχτικά πλαίσια της ανόητης πολυνομοθεσίας και της, τελικά, φασιστικά διενεργούμενης, αλλά τάχαμου δημοκρατικής διαχείρισης της εξουσίας . Με εργαλείο το political corect , έχουμε νόμιμα στερηθεί ακόμα και αυτού του υπέρτατου δικαιώματος της ελεύθερης βούλησης και έκφρασης. Ποιος τολμά να πει αντίθετη από την επικρατούσα άποψη, από την διαδιδόμενη, δηλαδή, ύπουλα και δόλια , μέσα από τα εργαλεία των μέσων μαζικής εκτύφλωσης. Ποιος τολμά να χρησιμοποιήσει άλλες λέξεις, πλην από αυτές που ο Big brother μας επέβαλε; Νεοφανείς λέξεις χωρίς περιεχόμενο και έννοια αληθινή, αλλά της μόδας όμως. Η δημοκρατία μας κατάντησε μια ευρεία φυλακή, τυπικά ελεύθερων ανθρώπων, αλλά, στην ουσία, χειροπόδαρα δεμένων με μια εχθρική προς το πρόσωπο του ανθρώπου νομοθεσία. Κι όμως, όλοι, σαν τα ζώα της αγέλης, υποτασσόμεθα υπομονετικά στην δουλοποίησή μας. Που πήγε η Ελευθερία; Πού; Κανένας δεν το σκέπτεται, κανένας δεν λογάτε;

"Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,

προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!"

Δεν ξέρω τι να πω. Κλαίω για το μέλλον που δεν θα έρθει, αγαπημένοι μου συνάνθρωποι

Γιώργης π.κ-δρ.