Η ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΚΥΘΗΡΩΝ-ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟ ΧΑΡΧΑΛΑΚΗ

Φίλες και φίλοι, καλό φωτισμό σε όλους!

Χρόνια πολλά στη μισή Ελλάδα που γιορτάζει σήμερα!

Ένα από τα μεγάλα στοιχήματα για τη νέα δημοτική θητεία είναι η κωδικοποίηση και απλούστευση της νομοθεσίας που διέπει τους Δήμους. Και η θέσπιση ενός νέου Αυτοδιοικητικού Κώδικα που θα επιλύει τα σοβαρά ζητήματα αλληλοεπικάλυψης αρμοδιοτήτων που ταλαιπωρούν τόσο τους ΟΤΑ όσο και τους ίδιους τους δημότες. 

Είναι πολλά τα σχετικά παραδείγματα. Πριν 2 χρόνια με ρώτησε ένας δημοσιογράφος ποιος είναι αρμόδιος για να κλαδεύει τα δέντρα για λόγους πολιτικής προστασίας. Όταν του εξήγησα τη διαδικασία άρχισε να ζαλίζεται! Άλλη διαδικασία αν το δέντρο είναι μέσα σε οικισμό, άλλη αν υπάρχει ρυμοτομικό σχέδιο, άλλη αν είναι εκτός κ.λπ. Και συνήθως είναι απαγορευτικό να κόβεις δέντρα πριν γίνει το κακό, προληπτικά. Δε σε καλύπτει σχεδόν καμία νομοθεσία. 

Οι αντινομίες που το ίδιο το Κράτος έχει θεσπίσει είναι ένα χαρακτηριστικό που σπάνια πλέον βλέπει κανείς σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Στις χώρες της Δύσης και της Βόρειας Ευρώπης, αλλά ακόμα και στις Χώρες της Βαλτικής που κάποτε θεωρούσαμε υπανάπτυκτες, η Αυτοδιοίκηση είναι πραγματική. Η αποκέντρωση ουσιαστική. Οι Δήμοι και οι Περιφέρειες έχουν τεράστια δύναμη που υποστηρίζεται από πόρους και προσωπικό. Οι Δήμαρχοι μπορούν να υλοποιήσουν τα οράματα τους γιατί δεν προσκρούουν ούτε στην κρατική υπαλληλία ούτε στην ατέρμονη γραφειοκρατία που έχουμε συνηθίσει εδώ. 

Ακούω πολλές φορές ορισμένους που – τρομάρα τους – πέρασαν και από θέσεις κρατικής διοίκησης, να μας κατηγορούν: τί κάνατε για το ένα, τί κάνατε για το άλλο, τί κάνατε για εκείνο κ.λπ. Χωρίς, ωστόσο, να αναρωτιούνται αν το «ένα», το «εκείνο» και το «άλλο» ανήκουν πράγματι στη σφαίρα των αρμοδιοτήτων του Δήμου ή όχι. 

Για παράδειγμα: με ρώτησε πριν λίγες ημέρες κάποιος «τι κάνατε για να μειωθεί το ΦΠΑ και ο ΕΝΦΙΑ»; Έψαχνα να βρω λίγα μαλλιά για να τα τραβήξω! Μα καλέ μου κύριε, από το Δήμαρχο περιμένεις να σου μειώσει τον ΕΝΦΙΑ; Οι Δήμαρχοι προτείνουν, ζητάνε, παρακαλάνε, κάνουν υπομνήματα και έγγραφα, αλλά μέχρι εκεί. Οι Δήμαρχοι ΔΕ νομοθετούν, ΔΕΝ αποφασίζουν για τόσο σοβαρά ζητήματα! Όσοι παραμυθιάζουν τον κόσμο με την άποψη "όλα γίνονται αρκεί να θέλεις" είναι λαϊκιστές, ψεύτες, δημαγωγοί και λαοπλάνοι. Και τέτοιες συμπεριφορές η ελληνική κοινωνία τις έχει πληρώσει πάρα πολύ ακριβά!

Όπως φυσικά, οι Δήμαρχοι δεν έχουν καμία εξουσία στο να ανοίγουν ή να κλείνουν υποκαταστήματα των ΕΛΤΑ και των Τραπεζών! Αυτό, μέχρι και κρατικοδίαιτος διορισμένος με πενταψήφιο μισθό το γνωρίζει! 

Θα μπορούσα να πω πάρα πολλά περιστατικά για τον τρόπο με τον οποίο διαχρονικά οι κεντρικές κυβερνήσεις αντιμετώπιζαν τους αυτοδιοικητικούς. Θα περιοριστώ σήμερα μόνο σε ένα περιστατικό, άκρως χαρακτηριστικό όμως. 

Επί Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αν θυμάστε, επιχειρήθηκε με τρόπο ανέντιμο και ανήθικο να δεσμευτούν όλα τα χρήματα των Δήμων και να πέσουν στην μαύρη τρύπα του δημοσίου χρέους. Τότε ο αρμόδιος υφυπουργός Οικονομικών κ. Μάρδας, κληθείς στο ΔΣ της ΚΕΔΕ να δώσει διευκρινίσεις και με όλους τους Δημάρχους ανάστατους, δεν γνώριζε καν ότι τα έσοδα της ύδρευσης και της καθαριότητας είναι ανταποδοτικά και ΔΕΝ επιτρέπεται να δαπανηθούν για κανέναν άλλο λόγο (ήμουν παρών σε εκείνη τη συνεδρίαση). Πρόεδρος της ΚΕΔΕ τότε ήταν ο Γιώργος Πατούλης ως Δήμαρχος Αμαρουσίου. Όλοι οι Δήμαρχοι (πάνω από 150 σίγουρα) πήγαμε στο Υπουργείο Εσωτερικών με πορεία διαμαρτυρίας και ο αρμόδιος Υπουργός μας είχε «καλοδεχτεί»! Με τούτα και με κείνα πάντως, τα χρήματα των δημοτών μας διασφαλίστηκαν!

Την ίδια ημέρα, εγώ είχα προγραμματισμένη συνάντηση με Υπουργό της Κυβέρνησης (δε θα τον κατονομάσω προς το παρόν). Στο πέτο του σακακιού μου φόραγα το pin της ΚΕΔΕ. Μπαίνω στο γραφείο του μαζί με 2 συνεργάτες μου και με ύφος 100 καρδιναλίων μου λέει: «πως τολμάς να μπαίνεις σε γραφείο Υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ με το σήμα της ΚΕΔΕ»; Στην αρχή νόμιζα ότι μου έκανε πλάκα. Αλλά τελικά δεν έκανε. Του λέω «σοβαρά μου το λέτε κ. Υπουργέ ή αστειεύεστε;» για να λάβω την απάντηση «σου το λέω σοβαρότατα! Να τη βγάλεις αμέσως αν θέλεις να σου εγκρίνω το έργο που μου ζήτησες»! Το αρχικό σοκ, διαδέχθηκε η οργή και φυσικά του απάντησα καταλλήλως, με τον τρόπο που όλοι φαντάζεστε. Ούτε το pin έβγαλα, ούτε αυτός τόλμησε να μου κόψει το έργο!

Αντίστοιχα περιστατικά έχω να διηγηθώ πολλά. Κάποτε θα τα γράψω σε βιβλίο. 

Προς το παρόν δε λέω άλλα μήπως εξιτάρω τις επιλεκτικές δημοκρατικές ευαισθησίες ορισμένων που είναι όπως η σημαία: κυματίζουν ανάλογα με τη φορά του ανέμου και απόψε λυσσομανά ο σιρόκος!