ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΚΡΗΣ:Ημέρα ποίησης,.. από το αυτοβιογραφικό μου βιβλίο ¨΄Ηχος, Κάμερα, Κλακέτα: η ζωή μου χωρίς μοντάζ¨. Εκδόσεις ΟΤΑΝ

Ημέρα ποίησης,.. από το αυτοβιογραφικό μου βιβλίο ¨΄Ηχος, Κάμερα, Κλακέτα: η ζωή μου χωρίς μοντάζ¨. Εκδόσεις ΟΤΑΝ.

……Το καλοκαίρι του ’57 έκοψα τις ελληνικές παρέες της Ρώμης, συναναστρεφόμουν μόνον Ιταλούς, για να πλουτίσω το λεξιλόγιο μου πείρα βιβλία της ιταλικής λογοτεχνίας, ΄’La viaccia¨ του Elio Vittorini, ο οποίος είχε παντρευτεί την αδελφή του νομπελίστα Salvatore Quasimodo, διάβασα και τα ποιήματα του ερμητικού ποιητή

Σαλβατόρε Κουασίμοντο,..

Ognuno sta solo sul cuor della terra

trafitto da un raggio di sole:

ed è subito sera.

Ο καθένας μας είναι μόνος στη καρδιά της γης

τον διαπερνά μια αχτίδα ήλιου:

και είναι αμέσως βράδυ.

Εξοικειωνόμουν με την ιταλική γλώσσα, και η ποίηση είναι το καλλίτερο εργαλείο, γιατί συνομιλείς μαζί της, σε βάζει σε σκέψεις και σου δίνει ηρεμία στη μάθηση σε απογειώνει συνολικά. Διάβασα, με το λεξικό πάντα δίπλα μου, τον Giuseppe Ungaretti, αλεξανδρινός και κατά κάποιο τρόπο και μαθητής του δικού μας Κωνσταντίνου Καβάφη, και Eugenio Montale διάβασα και Cesare Pavese, θυμάμαι αυτή τη φράση του, ¨Το να γράφεις ποιήματα είναι σαν να κάνεις έρωτα: ποτέ δεν είσαι σίγουρος αν την ευχαρίστησή σου τη συμμερίζεται πραγματικά ο άλλος¨.

Προτιμούσα την ποίηση γιατί είναι ολιγόλογη και σου ζητάει χρόνους σκέψεις, για έναν που δεν ξέρει καλά τη γλώσσα είναι ότι πρέπει, έπειτα νομίζω ότι στη ποίηση ο αναγνώστης γίνεται περισσότερο ενεργός και δεν τραβιέται και υποβάλλεται όπως σε ένα μυθιστόρημα από την εξέλιξη των γεγονότων που αφηγείται το βιβλίο……