Η απελευθέρωση του Αουσβιτς από τον Κόκκινο Στρατό

 

«Ηταν αρχές Γενάρη του 1945, όταν μαθεύτηκε ότι σταμάτησαν εντελώς απότομα τα τράνσπορτ. […], μαθαίναμε πως οι Ρώσοι μπήκαν στην Πολωνία. Το μέτωπο ήταν πολύ κοντά μας! Οι Γερμανοί είχαν πάρει την κάτω βόλτα και οπισθοχωρούσαν. Τα κρεματόρια έπρεπε το γρηγορότερο ν’ ανατιναχθούν για να μη μείνουν ίχνη απ’ τα εγκλήματά τους. […] Οσοι μείνανε, στις 27 Γενάρη του 1945, ελευθερώθηκαν από τα ρωσικά στρατεύματα και τελείωσε εκεί ο Γολγοθάς και η Οδύσσειά τους» αφηγούνταν η επιζήσασα Μπέρρυ Ναχμία («Κραυγή για το αύριο», εκδ. Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2020).

Οι εικόνες που αντίκρισαν στο Αουσβιτς τα σοβιετικά στρατεύματα στις 27 Ιανουαρίου 1945 δεν περιγράφονταν με λόγια. «Δεν έχει σβήσει από τη μνήμη μου η φρίκη που είδα και κινηματογράφησα» έλεγε το 1985 ο Αλεξάντερ Βοροντσόφ στο φιλμ των οπερατέρ του Κόκκινου Στρατού.

Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Ολοκαυτώματος, η Εταιρεία Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων 1940-1974 ΚΔ Μακεδονίας οργανώνει την Παρασκευή 29 Ιανουαρίου, στις 6.30 μ.μ., διαδικτυακή προβολή του σοβιετικής παραγωγής ντοκιμαντέρ «H απελευθέρωση του Αουσβιτς» και συζήτηση με τους Ρίκα Μπενβενίστε, καθηγήτρια Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τριαντάφυλλο Μηταφίδη, τ. πρόεδρο Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών προς την Ελλάδα. Συντονίζει η Μαρία Καβάλα, επίκουρη καθηγήτρια Ιστορίας, ΑΠΘ.

Οπως επισημαίνει η ΕΔΙΑ: «Το Ολοκαύτωμα δεν αφορά μόνον τα θύματα και το «τραύμα» τους. Αντίθετα, πρέπει να μεταμορφώσουμε τα αθώα θύματα των ναζί σε ένα αδιαπέραστο τείχος απέναντι στην επανάληψη της ανείπωτης αυτής φρίκης. Μόνο έτσι το σύνθημα «ποτέ πια φασισμός!» Θα πάψει να είναι μια απλή ευχή ή μια συναισθηματική έκρηξη. Οφείλει να αναχθεί σε συμβολική μνήμη απέναντι σε κάθε προκατάληψη, ξενοφοβία και ρατσισμό».

.efsyn.gr

Έρνεστ Χέμινγουεϊ: Κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει τόσα στον Κόκκινο Στρατό, που δεν θα μπορούσε ποτέ να τα ξεπληρώσει…

Κόκκινο σχόλιο Βαγγέλης Σμαρδένκας