ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ : ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ; (Αναφορά σε σχετική γεωπολιτική ανάλυση

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ 

Εν Πειραιεί τη 31η Ιανουαρίου 2022 

ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ; 

(Αναφορά σε σχετική γεωπολιτική ανάλυση) 

    Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο και έγινε άνθρωπος για να καταργήσει «τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτ’  έστι τον διάβολον», (Εβρ. 2, 14). Να μας απολυτρώσει από την δυναστεία του, την αμαρτία, τη φθορά και το θάνατο. Γι’ αυτό ο «απ’ αρχής ανθρωποκτόνος»  (Α΄Ιωάν.3,18) μισεί θανάσιμα την αγία Του Εκκλησία και επιχειρεί εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια να την καταστρέψει, γνωρίζοντας ότι, δι’ αυτής συντελείται η σωτηρία του ανθρώπου και η ολοσχερής συντριβή του, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου μας: «νυν ο άρχων του κόσμου τούτου εκβληθήσεται έξω», (Ιω. 12,31). Από την πρώτη ημέρα της επί γης παρουσίας της μέχρι σήμερα έχει εξαπολύσει εναντίον της, μέσω των πειθηνίων οργάνων του, ένα πόλεμο σκληρό και λυσσώδη, συνεχή και ανυποχώρητο, χρησιμοποιώντας πάμπολλες δόλιες μεθοδεύσεις και κάθε πρόσφορο μέσο, με σκοπό και στόχο να ακυρώσει το σωτηριώδες έργο της.  

    Στην αρχή χρησιμοποίησε ως όργανά του τους Ιουδαίους, την θρησκευτική ηγεσία του Ισραήλ και στη συνέχεια τους Ρωμαίους Αυτοκράτορες, οι οποίοι επί τρείς αιώνες εξαπέλυσαν φοβερούς διωγμούς, χύνοντας ποταμούς αιμάτων και οδηγώντας στο μαρτυρικό θάνατο εκατομμύρια μάρτυρες. Νόμισε ότι με την βία και την κοσμική ισχύ θα την εξαφάνιζε εν τη γενέσει της. Γρήγορα όμως απογοητεύτηκε, όταν διαπίστωσε, ότι οι διωγμοί έφεραν αντίθετα αποτελέσματα. Η Εκκλησία βγήκε από τις κατακόμβες πιο ρωμαλέα και πιο δυνατή και κατά παράδοξο και θαυμαστό τρόπο εξαπλωνόταν σ’ όλα τα στρώματα της κοινωνίας και σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης.  

Αφού απέτυχε μέσω της βίας και των διωγμών, στη συνέχεια μηχανεύτηκε άλλο τρόπο πολεμικής, τις πλάνες και τις αιρέσεις. Συνεργάστηκε με εγωπαθείς και πλάνους αιρεσιάρχες, για να νοθεύσει τις αλήθειες της πίστεως, γνωρίζοντας ότι κάθε αιρετική διδασκαλία οδηγεί στην απώλεια.  Η μεθοδεία αυτή υπήρξε η πλέον οδυνηρή για την Εκκλησία, διότι αν οι διωγμοί ισχυροποιούσαν την Εκκλησία, οι αιρέσεις και τα σχίσματα την αποδυνάμωναν. Ωστόσο και πάλι δεν κατόρθωσε να την εξαφανίσει, διότι παρά το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του χριστιανικού κόσμου απεκόπη από το σώμα της, εν τούτοις Αυτή εξακολουθεί να παραμένει μία και αδιαίρετη και να επιτελεί το σωτηριώδες έργο της.  

    Από τον 18ον αιώνα επενόησε νέα μέθοδο πολεμικής, τον λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό». Ήταν ένα κίνημα που είχε σαν πρωταρχικό στόχο να επιφέρει καίριο πλήγμα στη χριστιανική πίστη, όπως αυτή εμφανιζόταν μέσα στους κόλπους του χρεωκοπημένου και με δεκάδες κακοδοξίες αλλοτριωμένου Παπισμού. Στόχευε να απελευθερώσει τον ευρωπαίο άνθρωπο από τις αθλιότητες, την υποκρισία και τις αυθαιρεσίες του πλήρως εκκοσμικευμένου παπικού «ιερατείου», από τις κτηνωδίες και τις βαρβαρότητες των σταυροφοριών και της περιβόητης ιεράς Εξετάσεως.  

    Στη συνέχεια ανέδειξε στο προσκήνιο της ιστορίας άλλο θηρίο, «αναβαίνον εκ της αβύσσου», (Αποκ. 11,7), τον Μαρξισμό, ο οποίος διέπραξε ανείπωτες θηριωδίες, τέτοιες και τόσες, που δε γνώρισε ποτέ μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα. Μόνο στην άλλοτε κραταιά Σοβιετική Ένωση, στα 70 χρόνια του μαρξιστικού καθεστώτος, τα αθώα θύματα από τις «εκκαθαρίσεις των συντρόφων» ξεπερνούν τα 100.000.000! Αλλά και πάλι η Εκκλησία βγήκε νικηφόρα, όταν οι κόκκινοι τύραννοι αφανίστηκαν και παραδόθηκαν στην χλεύη της ιστορίας. 

Στην εποχή μας ο διάβολος με τα επί γης όργανά του έχει αλλάξει τακτική. Επιχειρεί να πλήξει την Εκκλησία με πολλές ταυτόχρονα μεθοδεύσεις. Η πολεμική του έχει γίνει πολυεπίπεδη και πολλή πιο επικίνδυνη και δόλια από όλες τις προηγούμενες. Προσπαθεί να την γκρεμίσει μέσω της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, της Νέας Εποχής, της Νέας Τάξεως πραγμάτων και της κυοφορούμενης πανθρησκείας, για τα οποία κατά κόρον έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενες δημοσιεύσεις μας.   

    Φαίνεται όμως ότι έχει επινοήσει και ένα άλλο, νέο είδος πολεμικής, το οποίο μας ανέλυσε με σαφήνεια ένας Ελληνοαμερικανός, ο  James George Jatras, (Ιάκωβος-Γεώργιος Γιατράς), δημιουργός του «Ιδρύματος Στρατηγικού Πολιτισμού»,  (Strategic Culture Foundation), και του εγκύρου ενημερωτικού οργάνου του. Πρόκειται για διακεκριμένο πρόσωπο, διότι διετέλεσε πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Λατινική Αμερική και διπλωματικός σύμβουλος της επιτροπής του Κογκρέσου επί της εξωτερικής πολιτικής. Διακρίνεται μεταξύ των μελών της ελληνικής κοινότητος στις ΗΠΑ για το ακοίμητο ενδιαφέρον του για την μοίρα του Ελληνισμού και την μαχητική του υπεράσπιση της Χριστιανικής Ορθοδοξίας, του αιωνίου στόχου της Δύσεως, όπως καταγγέλλει στην κατωτέρω αφυπνιστική μελέτη του. Η περισπούδαστη και αποκαλυπτική μελέτη του, με τίτλο: «Eπιχείρηση Διάλυσης της Ορθοδοξίας με Ελληνική Συνέργεια», μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον κ. Μιχαήλ Στυλιανού . Μελετήσαμε με προσοχή το σύντομο, αλλά μεστό νοημάτων δημοσίευμα και επιλέξαμε ορισμένα αποσπάσματα, τα οποία παραθέτουμε, με σύντομο σχολιασμό, για την ενημέρωση των αναγνωστών μας. 

    Ο συντάκτης αρχίζει την μελέτη του με τον φονικό και «ακατανόητο» πόλεμο εναντίον της Ορθόδοξης Σερβίας την δεκαετία του 1990 και τα στοχευμένα πλήγματα κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Θεωρεί ότι αποτελούν αρχή ωδίνων για την Ορθόδοξη Εκκλησία. Έγραψε: «Η Ορθόδοξη Εκκλησία των 250 εκατομμυρίων και πλέον μελών πρέπει να τεθεί σε υποταγή, ή ακόμα καλύτερα, να θρυμματιστεί. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει αρκετά γεγονότα που υποδεικνύουν αυτόν τον σκοπό. ….Για τους όχι λιγότερο άθεους διαδόχους των κομμουνιστών που κυβερνούν τώρα το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης μέσω των διπλών γραφειοκρατιών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η θρησκεία – ή τουλάχιστον ο Χριστιανισμός – παραμένει μια οπισθοδρομική δύναμη που πρέπει να ξεπεραστεί. Τους βοηθά το γεγονός ότι στη Δυτική Ευρώπη (και όλο και περισσότερο στις Ηνωμένες Πολιτείες), ο καταναλωτισμός, ο φεμινισμός, οι ΛΟΑΤ, (σεξουαλικά αποκλίνοντες), η πολυπολιτισμικότητα και άλλες υλιστικές μεταμοντέρνες εναλλακτικές λύσεις έχουν αποδειχθεί πολύ πιο διαβρωτικές του Χριστιανισμού από τον δυναμίτη, τις σφαίρες, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα ψυχιατρικά νοσοκομεία». Νομίζουμε ότι δεν πέφτει έξω. Οι δυτικές κυβερνήσεις, άμοιροι της Ορθοδόξου Παραδόσεως, θεωρούν την Ορθοδοξία ως «οπισθοδρομική» διότι είναι ασύμβατη με τις «αξίες» του «Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού», που αποτελούν σήμερα τα θεμέλια του δυτικού πολιτισμού. Το γεγονός ότι το Κοράνιο είναι πολύ πιο ασύμβατο με τις «αξίες» του «Ευρωπαϊκού διαφωτισμού», από ό,τι το Ευαγγέλιο, αυτό δεν τους ενοχλεί. Δεν τους προβληματίζει το γεγονός, ότι το Ισλάμ σήμερα εξαπλώνεται με ραγδαίους ρυθμούς στις χώρες της Δύσεως, διαβρώνοντας τις δυτικές κοινωνίες επικίνδυνα.  Και τούτο διότι ο στόχος τους δεν είναι το Ισλάμ, αλλά η Εκκλησία. Το Ισλάμ είναι ένα άλλου είδους εργαλείο στα χέρια του διαβόλου, για να πολεμήσει την Εκκλησία. Γι’ αυτό και τα σκοτεινά κέντρα του Διεθνούς Σιωνισμού δεν έχουν λάβει εντολή από τον διάβολο, να πολεμήσουν το Ισλάμ, αλλά την Εκκλησία.  

Παρά κάτω έγραψε: «Υπάρχει επίσης ένα γεωπολιτικό στοιχείο. Επειδή ο μεγαλύτερος στόχος του ΝΑΤΟ/ΕΕ είναι η Ρωσία και επειδή η αναβίωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας έχει κεντρική σημασία για την αναβίωση της Ρωσίας – συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής της αποφασιστικότητας να αντισταθεί στη δυτική επιθετικότητα, όπως έχει κάνει τόσες φορές στο παρελθόν απέναντι στη Γερμανία, τη Σουηδία, την Πολωνία, τη Γαλλία κ.λπ.– η Ορθόδοξη Εκκλησία βρίσκεται στο στόχαστρο». Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο διαχρονικός μεγάλος αντίπαλος των δυτικών κυβερνήσεων είναι η Ορθόδοξη Ρωσία! Δεν είναι τυχαίο, το ότι στο παρελθόν τα άθεα μαρξιστικά καθεστώτα επιβλήθηκαν σε Ορθόδοξα κράτη, Ρωσία και Βαλκάνια. Προφανώς, διότι ο απώτερος σκοπός τους ήταν η καταστροφή της Ορθοδοξίας! Δεν είναι επίσης τυχαίο το γεγονός ότι σήμερα όλες οι δυτικές κυβερνήσεις, συσπειρωμένες και ενωμένες μεταξύ τους, σαν μια γροθιά, απειλούν με πόλεμο τη Ρωσία με αφορμή το γνωστό ουκρανικό ζήτημα, αδιαφορώντας για το γεγονός, ότι ένας τέτοιος πόλεμος θα οδηγήσει σίγουρα σε γενικότερη ανάφλεξη και πολύ πιθανόν σε ένα τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.   

    Παρά κάτω γράφει ότι σύμφωνα με τις απόψεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ: «Η Εκκλησία, από την πλευρά της, ενεργεί ως ο βραχίονας ήπιας ισχύος του ρωσικού κράτους, ασκώντας την εξουσία της με τρόπους που βοηθούν το Κρεμλίνο στη διάδοση της ρωσικής επιρροής τόσο στην άμεση γειτονιά της Ρωσίας όσο και σε όλο τον κόσμο. Το Κρεμλίνο βοηθά επίσης την Εκκλησία, η οποία εργάζεται για να αυξήσει την εμβέλειά της. Ο Βλαντιμίρ Γιακούνιν, ένας από τους εσωτερικούς κύκλους του Πούτιν και αφοσιωμένο μέλος της ROC, (Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας) διευκόλυνε το 2007 τη συμφιλίωσή της με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία στην Εξορία, (η οποία είχε διαχωριστεί από το Πατριαρχείο Μόσχας στις αρχές της σοβιετικής εποχής, ώστε να μην αναγνωρίσει το νέο μπολσεβίκικο κράτος), γεγονός που αύξησε σημαντικά την επιρροή και την εξουσία του [Πατριάρχη Μόσχας] Κύριλλου εκτός Ρωσίας. Ο Πούτιν, επαινώντας αυτό το γεγονός, δήλωσε τότε: “Η αναβίωση της ενότητας της εκκλησίας είναι μια κρίσιμη προϋπόθεση για την αναβίωση της χαμένης ενότητας ολόκληρου του “ρωσικού κόσμου”, ο οποίος είχε πάντα την ορθόδοξη πίστη ως ένα από τα θεμέλιά του”». Ενοχλεί ιδιαίτερα τη Δύση το ότι σήμερα μια μεγάλη παγκόσμια πυρηνική υπερδύναμη, η Ρωσία, είναι στη συντριπτική της πλειοψηφία Ορθόδοξη.  Τους εξοργίζει ιδιαίτερα το ότι η Ορθοδοξία αποτελεί παράγοντα ενότητος και παίζει κυρίαρχο ρόλο στη ζωή της ρωσικής κοινωνίας. Κάτι που δεν συμβαίνει στις δυτικές κοινωνίες, στις οποίες η θρησκεία είναι ιδιωτική υπόθεση του κάθε πολίτου και δεν παίζει κανένα σχεδόν ρόλο στην οργάνωση της κοινωνικής ζωής.   

Κατόπιν έρχεται στο φλέγον ζήτημα της δημιουργίας του μεγάλου σχίσματος του 2018, μεταξύ του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ορισμένων ελληνοφώνων Εκκλησιών και του Πατριαρχείου της Ρωσίας, εξ’ αιτίας του ουκρανικού Αυτοκεφάλου. Έγραψε: «Πριν από ένα χρόνο, ο Παναγιότατος Βαρθολομαίος Α΄, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, αναγνώρισε ως νέα “αυτοκέφαλη” (εξ ολοκλήρου αυτοδιοικουμένη) “Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας” (“ΟCU”), πρόσωπα που μέχρι τότε τελούσαν σε διεθνή απομόνωση ως σχισματικοί και απατεώνες αποκλεισμένοι από όλες τις ορθόδοξες δικαιοδοσίες. Έκτοτε, η Κωνσταντινούπολη, με την απροκάλυπτη βοήθεια του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ και της ελληνικής κυβέρνησης, κατάφερε να συγκεντρώσει μερικές επιπλέον αναγνωρίσεις, ιδίως από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, (και οι δύο εξαρτώνται από τις ελληνικές κρατικές επιδοτήσεις), αλλά απορρίφθηκαν κατηγορηματικά από πολλούς επισκόπους, κληρικούς και πιστούς στις αφρικανικές και ελληνικές δικαιοδοσίες. Αρκετές Εκκλησίες, κυρίως η Αντιόχεια και η Σερβία, υποστηρίζουν ανοιχτά την κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, η οποία παραμένει αυτόνομο τμήμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας». Το Γραφείο μας έχει αναλύσει, σε πολλές ανακοινώσεις του την ωμή παρέμβαση των δυτικών κυβερνήσεων και ειδικά των ΗΠΑ και ταυτόχρονα τις αντικανονικές ενέργειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο ζήτημα της χορήγησης Αυτοκεφαλίας στους σχισματικούς του Κιέβου. Προφανώς ο στόχος των δυτικών για δημιουργία σχισμάτων στην Ορθοδοξία πραγματοποιήθηκε! Η μόνη χαμένη είναι η ενότητα της Ορθοδοξίας.  

    Ο συντάκτης αναλύει στη συνέχεια την επίθεση κατά της Εκκλησίας με την οργανωμένη και κατευθυνόμενη ανηθικότητα. Έγραψε: «Οι κυβερνήσεις των πρώην χριστιανικών χωρών της Βόρειας Αμερικής και της Ευρώπης έχουν καταστήσει την ιδεολογία ΛΟΑΤ αναπόσπαστο στοιχείο της προώθησης των “ανθρωπίνων δικαιωμάτων” και της “δημοκρατίας” σε πρώην κομμουνιστικές χώρες…. Αυτό περιλαμβάνει την πίεση προς τις συμμορφούμενες κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών που πρόσφατα βγήκαν από τον κομμουνισμό για να πραγματοποιήσουν “παρελάσεις υπερηφάνειας” που προσβάλλουν τις τοπικές ευαισθησίες. Το μήνυμα προς τις παραδοσιακές κοινωνίες εξακολουθεί να βασίζεται στη χριστιανική ηθική, αλλά με τις ελίτ δεσμευμένες σε “μια ευρωπαϊκή πορεία”, που σημαίνει ένταξη στο ΝΑΤΟ και (ίσως κάποια μέρα…) η Ευρωπαϊκή Ένωση ότι είναι μια συμφωνία πακέτο. Δεν μπορείτε να επιλέξετε ποιο μέρος της δυτικής “δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελεύθερων αγορών” θέλετε και ποιο όχι. Δεν μπορείς να έχεις υπερατλαντισμό χωρίς τρανσεξουαλισμό»!  

    Είναι γνωστό ότι  η ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας και φυσιολογίας, που θεσμοθετείται με την νομική αναγνώριση της ομοφυλοφιλίας εντάσσεται μέσα στην ευρύτερη ιδεολογία της Νέας Εποχής, η οποία στοχεύει στην ανατροπή της Ορθόδοξης χριστιανικής Ηθικής και στην ανοικοδόμηση του νέου μοντέλου της αντίστροφης ηθικής που αποτελεί την ηθική της Νέας Εποχής. Εκείνο που κατ’ εξοχήν εκνευρίζει τις δυτικές κυβερνήσεις είναι το γεγονός ότι σήμερα η Ορθόδοξη Ρωσία, μέσω της Εκκλησίας, εξακολουθεί να αντιστέκεται στα ομοφυλοφιλικά κινήματα και στην ιδεολογία της Νέας Εποχής. 

    Τελειώνει την μελέτη του με το νέο μέτωπο κατά της Ορθοδοξίας στην Σερβία. Έγραψε: «Τώρα στο στόχαστρο βρίσκεται η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία που μαστιγώνει το νέο μέλος του ΝΑΤΟ και υποψήφιο της ΕΕ Μαυροβούνιο, με την ψήφιση νέου νόμου που απαιτεί από τα θρησκευτικά όργανα να αποδείξουν την ιδιοκτησία των ακινήτων τους πριν από το 1918»! Δυστυχώς το Μαυροβούνιο και τα Σκόπια φαίνεται ότι θα είναι ένα «νέο Ουκρανικό» για την Ορθοδοξία!  

    Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο, με δικά μας σχόλια, λόγω περιορισμένου χώρου της παρούσας ανακοίνωσής μας. Ο κ. Γιατράς, απέδειξε ότι η Ορθοδοξία, η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, βρίσκεται στο στόχαστρο των συγχρόνων χριστιανομάχων δυνάμεων. Σε μας απομένει όχι η σωτηρία της Ορθοδοξίας, (η Ορθοδοξία σώζει και δεν σώζεται), αλλά η μετάνοια, ώστε να παραμείνουμε εδραίοι και αμετακίνητοι στην ώρα του μεγάλου πειρασμού. Αλλά και η συνειδητοποίησή μας ότι βαδίζουμε σε δύσκολες εποχές, εσχατολογικές και αποκαλυπτικές, όπου θα δοκιμασθεί σκληρά η πίστη μας. Ο διάβολος, με τη δύναμη που του παρέχει ο σύγχρονος λίαν αποστατημένος κόσμος, θα καταφέρει στο μέλλον και άλλα πλήγματα στην Εκκλησία, η οποία όμως στο τέλος θα είναι η νικήτρια, όπως μυριάδες φορές στη δισχιλιόχρονη ιστορία της, γιατί ο δομήτωρ της «εξήλθε νικών και ίνα νικήσει», (Αποκ. 6,2), και είναι η αρχή και το τέλος της ιστορίας.  

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών