21 Μαΐου του 1864: Η Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα

 

Στις 21 Μαΐου του 1864 τα Επτάνησα εντάσσονται επισήμως στην Ελλάδα και στο Κάστρο της Κέρκυρας υψώνεται η Ελληνική σημαία.

Στις 21 Μαΐου 1864 τα Επτάνησα ενώνονται επισήμως με το Ελληνικό Βασίλειο και γίνονται η πρώτη περιοχή που προσαρτάται μετά την ολοκλήρωση της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

Τα Επτάνησα είχαν συγκροτήσει το πρώτο αυτόνομο κράτος, την Ιόνιο Πολιτεία από το 1800 – 1807. Το 1807 περνούν στη σφαίρα επιρροής της Αυτοκρατορικής Γαλλίας και στη συνέχεια στην Αγγλία.

Την περίοδο που ακολούθησε την Ελληνική Επανάσταση του 1821 οι Επτανήσιοι ριζοσπάστες δραστηριοποιούνται έντονα για την ενσωμάτωση των Ιονίων Νήσων στο νεοσύστατο Ελληνικό Βασίλειο.

Οι Άγγλοι προσπαθούν με διάφορους τρόπους (κυρίως παραχωρήσεις προνομίων) να διατηρήσουν τα Επτάνησα στην κατοχή τους. Με το πέρασμα των χρόνων όμως και έχοντας εξασφαλίσει ένα σημαντικό λιμάνι στο κέντρο της Μεσογείου, τη Μάλτα, τα Επτάνησα είχαν εξελιχθεί σε ένα σημαντικό κέντρο εξόδων και αναταραχών.

Έτσι, αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν την παραχώρηση των Επτανήσων ως ένα διπλωματικό μέσο για να επιτύχουν την ανακήρυξη του αγγλόφιλου Γεωργίου του οίκου των Γκλύξμπουργκ σε Βασιλιά της Ελλάδας.

Στις διαπραγματεύσεις μεταξύ των τριών δυνάμεων Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας (17 Μαρτίου 1864), αποφασίστηκε τα Επτάνησα να ενσωματωθούν στον ελληνικό κορμό στις 21 Μαΐου 1864.

Σύμφωνα με τους όρους της ένωσης, η Κέρκυρα θα αποστρατικοποιούνταν, για το λόγο αυτό μάλιστα γκρεμίστηκε το οχυρό της πόλης. Επίσης, το Ελληνικό Βασίλειο αποδεχόταν όλες τις υποχρεώσεις προς ξένες κυβερνήσεις, εταιρείες και ιδιώτες, οι οποίες απέρρεαν από συμβάσεις που είχαν συναφθεί με την Ιόνιο Πολιτεία και τη Μεγάλη Βρετανία. Τέλος, το Ελληνικό Βασίλειο αναλάμβανε επίσης να καταβάλει αποζημιώσεις και συντάξεις στους άγγλους υπαλλήλους που θα έχαναν τη θέση τους με την Ένωση. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1864 το Ιόνιο Kοινοβούλιο ενέκρινε την Ένωση με την Eλλάδα.

Και λίγη Γεωγραφία...

Τα Επτάνησα αποτελούν ένα σύμπλεγμα επτά κυρίων νησιών και αρκετών μικρότερων που βρίσκεται στο Ιόνιο Πέλαγος. Τα επτά κύρια νησιά είναι, με σειρά μεγέθους, η Κεφαλονιά, η Κέρκυρα, η Ζάκυνθος, η Λευκάδα, τα Κύθηρα, η Ιθάκη και οι Παξοί.

Το νησιωτικό σύμπλεγμα των Επτανήσων περιλαμβάνει και κάποια μικρότερα νησιά όπως τα Αντικύθηρα, τους Αντίπαξους, το Αρκούδι, την Άτοκο, τον Βρόμωνα, την Δρακονέρα, την Ερεικούσσα, τον Κάλαμο, τον Καλόγηρο, το Καρλονήσι, τον Καστό, τον Λαμπρινό, το Μαθράκι, τη Μάκρη, το Μεγανήσι, το Μόδι, τους Οθωνούς, την Οξεία, τον Πεταλά, τον Ποντικό, το Προβάτι, τον Σκορπιό, την Σοφία, τις Στροφάδες, την Σωρό και άλλα. Στο σύμπλεγμα των Επτανήσων περιλαμβάνεται και η νήσος Σάσων, η οποία από το 1864 έως το 1914 ανήκε στην Ελλάδα.

Τα Επτάνησα ανήκουν διοικητικά στην περιφέρεια των Ιόνιων νησιών, πλην των Κυθήρων, που ανήκουν διοικητικά στην Περιφέρεια Αττικής. Η περιφέρεια των Ιόνιων νησιών περιλαμβάνει τους νομούς Ζακύνθου, Κέρκυρας, Κεφαλληνίας και Λευκάδας.

Πηγή: 

Wikipedia

Από την Κέρκυρα, όνειρο μες στη χαρά του Μάη,ώς τον Καβομαλιά,σκιάχτρο κοντά στα Κύθηρα, κάθε κορφή γελάεικαι κάθε ακρογιαλιά.

Λάμπεις, Ιόνιο πέλαγο, σα να ’σαι από διαμάντια.Μια ορμή πάντα οδηγεί,σε χάιδια, απ’ την Ελλάδα σου τα κύματά σου, αγνάντια,ώς του Ιταλού τη γη.

Και μέσ’ από το πέλαγο τα Εφτάνησα χαράζουν
πλασμέν’ απ’ τον αφρό,και υψώνονται και πλέκονται σεμνά κι αναγαλλιάζουν,και στήσανε χορό·

Κι η εφτάδιπλη ομορφάδα τους εφτάφωτη είναι πούλια·γύρω υποταχτικούς
έχουν τους χρυσοδέλφινες και τα θαλασσοπούλια·κι ένα τραγούδι ακούς:

«Σαράντα χρόνια πέρασαν. Ω μάνα μας, η αγκάλητου ξένου είναι βραχνάς·αίμα για σένα χύσαμε και γίνηκε κοράλλι
για σένα· μην ξεχνάς.

»Του κάκου ο ξένος με λογής δολώματα και βρόχιακαι μάγια μάς τραβά.Από της γης τους θησαυρούς, μάνα, η δική σου φτώχειαστοιχίζει πιο ακριβά.

»Παρά του ξένου φόρεμα κι αρχοντικό στεφάνιμε λάμψη περισσή,κάλλιο, ω μητέρα, να είμαστε σαν τα χορτάρια, φτάνεινα μας πατάς Εσύ.

»Εμείς το πίνουμε το φως απ’ τα δικά σου μάτια
που είν’ ήλιος της αυγής.Και του κορμιού σου τ’ άχραντου τ’ αχώριστα κομμάτια,μητέρα, είμαστ’ εμείς».

Ζάκυθο, χαίρε, ολόανθη, Κεφαλονιά δουλεύτρα,ω Κύθηρα, ω Παξοί,
κι εσύ του νου και της καρδιάς, ω Κέρκυρα, μαγεύτρα,και Ιθάκη εσύ ακουστή.

Χαίρε κι εσύ, της Ρούμελης γειτόνισσα, ω Λευκάδα,του αρματολού φωλιά!Ακόμη την ηρωική σού σπέρνει ανατριχάδα
του ψάλτη σου η λαλιά.

Τ’ άνθια της πάντα η λεϊμονιά, και πάντα να σας έχεικαρπούς η ελιά, νησιά,και πάντα η Αφροδίτη σας απάνου σας να βρέχειτ’ Απρίλη τη δροσιά!

Πάντα, καθώς απ’ τον καιρό του θείου Ομήρου, ώς τώραπου ανθίζει ο Σολωμός,καμάρι σας να τα ’χετε του τραγουδιού τα δώρα,και η γνώμη σας, ρυθμός.

Σα να είστε Ηλύσια, σ’ εσάς αρχαία στοιχειά και νέα,
μακάρια, δοξαστά,του Καποδίστρια η ψυχή κι ο ίσκιος του Οδυσσέαφιλιούνται ταιριαστά.

Άμποτε από το ταίριασμα κι από το φίλημά τουςκάποιος να γεννηθεί,
πλάστης, απάνου απ’ τους γκρεμούς κι απάνου απ’ τους θανάτους,με λόγο, ή με σπαθί!
Κωστής Παλαμάς